W poruszającym eseju szkolnym, 16-letni Kacper dzieli się swoją osobistą podróżą przez walkę matki z depresją. Jego szczere słowa poruszyły czytelników w całej Polsce, wywołując szeroką dyskusję na temat zdrowia psychicznego.
Moja matka wychowywała mnie i moją siostrę sama po tym, jak nasz ojciec porzucił nas dla życia w luksusie z inną kobietą. Przez lata trzymała się nadziei, ale w końcu musiała odpuścić i iść dalej. Pewnej nocy rodzina mojego brata pojawiła się u moich drzwi, a rzeczywistość ich sytuacji była trudniejsza, niż mogłem sobie wyobrazić.
Wychowywanie dziecka, zwłaszcza córki, oznacza dawanie jej wszystkiego, co najlepsze. Mój mąż i ja zdaliśmy sobie z tego sprawę niemal jednocześnie. Kasia urodziła się późno w naszym życiu i wiedziałam, że nie będę miała więcej dzieci. Więc nawet leżąc w szpitalu w dość niestabilnym stanie, powtarzałam to samo: kup najlepsze pieluchy i
Kiedyś miałam bardzo bliską relację z jedną z moich sąsiadek. Nie mogę powiedzieć, że była moją przyjaciółką, ale macierzyństwo nas połączyło. Obie mamy dzieci w podobnym wieku i tak to się zaczęło.
Zawsze myślałam, że jestem w szczęśliwym małżeństwie. Piętnaście lat to długi czas. Czasami się kłóciliśmy, ale nigdy nie było to nic poważnego. Mogłam wylewać przed nim swoje serce.
Moja teściowa, Anna, wydawała się starzeć w szybkim tempie, gdy skończyła 55 lat. Twierdziła, że jest zbyt zmęczona, aby pomóc nam z noworodkiem, ale kiedy jej córka Natalia urodziła dziecko, nagle znalazła źródło energii. Kiedy mój mąż Wiktor zdał sobie sprawę z tej różnicy, poczuliśmy się zranieni i zdezorientowani.
Ela zawsze była silna i mądra. Uprawiała sport i regularnie wygrywała zawody. Cała szkoła była z niej dumna. Jakoś udawało jej się utrzymywać dobre oceny, mimo że sportowcy zazwyczaj mają z tym trudności. Czasami, gdy dzieci odnoszą sukcesy, dorastają i nagle się zmieniają. Ale Ela się nie zmieniła. Założyła firmę w naszym małym miasteczku. Wszystko wydawało się w porządku, aż do momentu, gdy
Przechodzą mnie ciarki, gdy rozmawiam z moją najlepszą przyjaciółką. Jest najbliższą mi osobą na świecie, poza moją rodziną. Trzymamy się razem i wspieramy jak siostry. Była na moim ślubie, a ja na jej. Na wszystkich trzech. Oczywiście, nie dzwonimy do siebie codziennie, bo mamy własne dzieci i troski. Ale
Wielu z was narzeka na marnowanie czasu na urlopie macierzyńskim! Garnek znowu pusty, a przy okazji wróciłem z pracy zmęczony i głodny! Czytałem książki o dzieciach.
W wieku 70 lat czuję się niesamowicie samotna i jak ciężar dla mojej córki, która jest mężatką od 20 lat. Zwracam się do tej społeczności o radę i wsparcie, jak poradzić sobie z tą trudną sytuacją.
Zdałam sobie sprawę z powagi mojej sytuacji po rozmowie z byłą teściową. Powiedziała mi, że powinnam była pomyśleć o tym, jak zapewnić dzieciom byt, zanim je urodziłam.
Jestem w trudnej sytuacji i naprawdę potrzebuję porady. Teściowa zmusiła mnie do wzięcia pożyczki, a kiedy odmówiłam, wszyscy mnie zignorowali. Spakowałam swoje rzeczy i wróciłam do mamy. Co powinnam zrobić dalej?
