Jestem rozdarta. Jako samotna matka wychowująca córkę, muszę poświęcać jej dużo uwagi i zapewnić szczęśliwe dzieciństwo. Dodatkowo, mam starszego ojczyma, Nathaniela, który ma 84 lata i mieszka w zrujnowanym domu na wsi. Średnia wieku mieszkańców tej wioski to około 70 lat. Nie pamiętam mojego biologicznego ojca. Czasami przypominam sobie
Jestem wyczerpana robieniem wszystkiego sama – moje dorosłe dzieci nawet o mnie nie wspominają. Ostrzegłam ich: albo mi pomogą, albo sprzedam cały majątek i zapłacę za pobyt w domu opieki. Mój mąż i ja poświęciliśmy nasze życie dzieciom. Wychowaliśmy syna i córkę, dając im wszystko, na co nas było stać. Teraz wydaje się, że o mnie zapomnieli.
Jestem na skraju wytrzymałości, próbując opiekować się moją starszą mamą. Potrzebuję porady, co robić dalej. Proszę o pomoc!
Pomimo wielokrotnych prób wyjaśnienia, że nie możemy zostawić jej samej w domu rodzinnym, ciocia Ania odmówiła przeprowadzki. Moja mama, Lidia, ma 70 lat, a jako jej główny opiekun mam pełne ręce roboty. Ania ma swoje dzieci, ale jakoś odpowiedzialność spada na mnie.
W końcu to jego pieniądze i jego świadczenia z ZUS-u—dlaczego miałbym wiedzieć, ile dostaje? – dodaje Jan. Pewnego dnia w pracy jego koledzy poruszyli temat wspierania swoich rodziców.
Czekała mnie lekcja życia… Gdy wspominam przeszłość, zastanawiam się, czy byłam dobrą matką, czy popełniłam błędy, za które teraz płacę wysoką cenę… Poświęciłam całe swoje życie dzieciom. Wychowywałam je sama. Mój mąż zmarł, gdy nasz syn miał zaledwie dwa miesiące, a wtedy już wychowywaliśmy naszą najstarszą córkę. Ciężko pracowałam. Ale nigdy
Mam dwóch synów, troje wnucząt i dwie synowe, a mimo to żyłam jak sierota. Ale kiedy obiecałam dom mojej siostrzenicy, nagle się pojawili i zaczęli sprawiać problemy. Teraz jest jasne, że jedyne, czego ode mnie chcą, to dom. Miałam dwóch synów i miałam nadzieję, że będą mnie wspierać na starość. Ale moje własne dzieci nie dbają o mnie, a
Pomimo wielokrotnych prób wyjaśnienia, że nie możemy zostawić jej samej w domu rodzinnym, ciocia Zofia odmówiła przeprowadzki. Moja mama, Lidia, ma 70 lat, a jako jej główny opiekun mam pełne ręce roboty. Zofia ma swoje własne dzieci, ale jakoś odpowiedzialność spada na mnie.
Szukam wskazówek, jak najlepiej wspierać mojego 84-letniego ojczyma, Eugeniusza, który jest przeciwny pomysłowi przeprowadzki do domu opieki dla seniorów.
Klara zgadza się odwiedzać i pomagać w domu, ale stawia granicę przy pomocy finansowej. „Niech Weronika się tym zajmie!” westchnęła. Ich matka ma 80 lat i potrzebuje coraz większego wsparcia.
Zatroskana matka przypadkowo usłyszała, jak jej syn planuje przenieść ją do domu opieki i przepisać jej mieszkanie na swoje nazwisko. Szuka porady, jak poruszyć tę delikatną kwestię w rodzinie.
Zostać czy odejść, wybaczyć czy zapomnieć, wytrzymać czy puścić… Taką skomplikowaną i nieco bolesną historię podzielił się przyjaciel. Jej ojciec, Jacek, pracował przez lata w Warszawie, stając przed rozdzierającym serce wyborem między starzejącymi się rodzicami a finansowymi potrzebami własnych dzieci.
