W wieku 22 lat Emilia czuje się uwięziona w świecie emocjonalnego zaniedbania, mimo że jej rodzice są fizycznie obecni. Jej matka, Anna, jest pochłonięta swoją karierą, podczas gdy ojciec, Marek, jest emocjonalnie nieobecny, pozostawiając Emilię samą w obliczu życiowych wyzwań. Ta opowieść bada zmagania Emilii z uświadomieniem sobie, że czasami ci, którzy powinni najbardziej się troszczyć, zostawiają najgłębsze blizny.
Słowa kluczowe: Dynamika rodzinna, problemy z zaufaniem, opieka nad osobami starszymi, nieporozumienie, emocjonalne zaniedbanie
Matka powinna kochać swoje dzieci jednakowo. Jak to możliwe, że matka faworyzuje jedno dziecko, a zaniedbuje drugie? Niestety, to się zdarza. Moja własna córka jest tego doskonałym przykładem. Moja Emilia to duma kobieta, która umawiała się tylko z mężczyznami z zamożnych rodzin. Wybrała męża, który był odnoszącym sukcesy prawnikiem. Ale teraz obawiam się, że będę musiała wziąć moją wnuczkę pod swoją opiekę.
Zawsze niechętnie komunikował się ze swoimi dziećmi z pierwszego małżeństwa z powodu gorzkiego rozwodu, a spotkania z nimi oznaczają otwieranie starych ran.
Miała młodszych braci bliźniaków, którzy otrzymywali wszystko – od miłości i uwagi rodziców po najlepsze prezenty i smakołyki. Z ich pojawieniem się, siostra czuła się coraz bardziej zaniedbywana i niezrozumiana.
Krążyłem po ogrodzie i znalazłem go przy płocie za krzakami. Mój syn płakał i ukrywał twarz przede mną. Gdy mnie zobaczył, zaczął płakać jeszcze mocniej. Usiadłem obok niego.
Zaczął zwracać na mnie uwagę dopiero po rozwodzie. Teraz chce się zbliżyć i zastanawia się, dlaczego komunikujemy się jak obcy, mimo że to jego wina.
Podejście mojej mamy do życia nigdy nie przestaje mnie zadziwiać. Według niej, nie ma znaczenia, jakie relacje miałyśmy w przeszłości, bo teraz są neutralne. Uważa, że tylko dlatego, że jest starsza, jesteśmy jej winni pomoc. Mimo że nigdy nie przeprosiła za raniące słowa, które mi powiedziała. Nigdy nie mogłyśmy się dogadać, bo nigdy mnie nie kochała. Nigdy.
Początkowo postrzegany jako idealny dżentelmen, zawsze przynosił kwiaty bez okazji, odbierał ją z pracy i spieszył się, by kupić jej lekarstwa. Jej rodzice mieli o nim wysokie mniemanie, ale pod jego uroczą fasadą krył się głębszy problem.
To nie chodzi o uderzenie pięścią w stół i powiedzenie: „Tak ma być.” Chodzi przede wszystkim o wzięcie odpowiedzialności w każdej sytuacji. Kiedy Wojtek zdecydował się na ślub, wybrał spokojne życie.
Zainteresował się nami dopiero po rozwodzie. Teraz chce się z nami zbliżyć i dziwi się, dlaczego komunikujemy się jak obcy, mimo że to jego wina.
Natalia miała młodszych braci bliźniaków, którzy dostawali wszystko – od miłości i uwagi rodziców po najlepsze prezenty i smakołyki. Z ich pojawieniem się, jej życie zmieniło się diametralnie.
