Może to brzmieć surowo, ale jedyne dziecko często poświęca swoje własne życie, aby opiekować się starzejącymi się rodzicami, którzy czują się uprawnieni do ich niepodzielnej uwagi.
W dzisiejszej historii niespełnione marzenia i oczekiwania zatruwają życie całej rodziny. Absurdalna sytuacja, ale takie rzeczy się zdarzają. To opowieść o babci i jej wnuku w Polsce.
Czasami łatwiej jest otworzyć się przed obcym niż przed najbliższymi. Wylewasz swoją duszę, dzieląc się ciężarami, które cię przytłaczają.
Mam trudności z zarządzaniem obowiązkami wobec mojej rodziny i mojej mamy, która nie jest w stanie sama o siebie zadbać. Potrzebuję porady, jak sobie z tym poradzić.
Wszyscy moi znajomi mówili, że to zły pomysł i że nie powinnam tak często pomagać dorosłym dzieciom. Jednak czułam, że to konieczne. Kiedy moja córka poprosiła mnie, żebym zamieszkała z nimi na tydzień, aby zająć się wnukiem, podczas gdy ona przygotowuje się do egzaminów, zgodziłam się bez wahania. Okazało się, że potrzebowali pomocy w czymś więcej niż tylko opiece nad dzieckiem.
Ostatnia wizyta mojej teściowej była katastrofą. Teraz mój mąż naciska na kolejną wizytę, a ja nie wiem, ile jeszcze mogę znieść. Oto moja historia.
Nalega na posiadanie własnego pokoju, ale co mogę zrobić? Nie możemy wszyscy zmieścić się w jednym pokoju; mam dwoje dorosłych dzieci i męża. Ta sytuacja rozdziera naszą rodzinę.
Czuję się wyczerpany, ponieważ oddaję połowę swojej wypłaty rodzicom na remont domu. Potrzebuję porady, jak sobie z tym poradzić.
Moja siostra zażądała, abyśmy zostawili ją w spokoju i oświadczyła, że będzie mieć tyle dzieci, ile zechce. Powiedziała nam, żebyśmy trzymali się z dala od jej życia. Nasza rodzina jest teraz rozbita.
– Mój wypis ze szpitala był inny niż wszystkie. Mój mąż był zajęty pracą i odebrał mnie prosto z biura. Prosiłam go, żeby wziął trochę wolnego, przynajmniej jeden dzień, ale jego szef na to nie pozwolił. Prosiłam go również, żeby przygotował wszystko na przyjście dziecka, a on zapewniał mnie, że damy radę ze wszystkim—praniem, zakupami, sprzątaniem.
Tata miał mnie jak najszybciej, aby zatrzymać moją mamę. Ale ich małżeństwo rozpadło się po zaledwie 3 latach. Nadal nie wiem, czy to była moja wina.
Mam dwoje dzieci: Lilę i Łukasza, którzy są w różnicy wieku zaledwie dwóch lat. Nigdy tak naprawdę się nie dogadywali od dzieciństwa, chociaż nigdy nie było między nimi poważnych konfliktów. Problem polega na tym, że mają bardzo różne osobowości. Dla Lili wszystko zawsze było trudne: nauka, nawiązywanie przyjaźni. Ale Łukasz radził sobie w każdej sytuacji.
