"Moje Dorosłe Dzieci Nawet Mnie Nie Zauważają: Ostrzegałam Ich - Pomóżcie Mi Albo Sprzedam Wszystko i Przeprowadzę Się do Domu Opieki"

„Moje Dorosłe Dzieci Nawet Mnie Nie Zauważają: Ostrzegałam Ich – Pomóżcie Mi Albo Sprzedam Wszystko i Przeprowadzę Się do Domu Opieki”

Jestem wyczerpana robieniem wszystkiego sama – moje dorosłe dzieci nawet mnie nie zauważają. Ostrzegałam ich: albo mi pomogą, albo sprzedam cały majątek i zapłacę za pobyt w domu opieki. Mój mąż i ja poświęciliśmy nasze życie dla naszych dzieci. Wychowaliśmy syna i córkę, dając im wszystko, na co nas było stać. Teraz nawet nie dzwonią.

"Zaproponowaliśmy Przeniesienie Go do Domu Opieki. Kiedy Nathan Usłyszał, Rozpłakał Się i Odmówił: Nie Wiem, Co Powiedzieć, Jestem Rozdarty"

„Zaproponowaliśmy Przeniesienie Go do Domu Opieki. Kiedy Nathan Usłyszał, Rozpłakał Się i Odmówił: Nie Wiem, Co Powiedzieć, Jestem Rozdarty”

Jestem rozdarta. Jako samotna matka wychowująca córkę, muszę poświęcać jej dużo uwagi i zapewnić szczęśliwe dzieciństwo. Dodatkowo, mam starszego ojczyma, Nathaniela, który ma 84 lata i mieszka w zrujnowanym domu na wsi. Średnia wieku mieszkańców tej wioski to około 70 lat. Nie pamiętam mojego biologicznego ojca. Czasami przypominam sobie

"Moje Dzieci Nawet o Mnie Nie Wspominają: Ostrzegłam Ich - Pomóżcie Mi Albo Sprzedam Wszystko i Przeprowadzę Się do Domu Opieki"

„Moje Dzieci Nawet o Mnie Nie Wspominają: Ostrzegłam Ich – Pomóżcie Mi Albo Sprzedam Wszystko i Przeprowadzę Się do Domu Opieki”

Jestem wyczerpana robieniem wszystkiego sama – moje dorosłe dzieci nawet o mnie nie wspominają. Ostrzegłam ich: albo mi pomogą, albo sprzedam cały majątek i zapłacę za pobyt w domu opieki. Mój mąż i ja poświęciliśmy nasze życie dzieciom. Wychowaliśmy syna i córkę, dając im wszystko, na co nas było stać. Teraz wydaje się, że o mnie zapomnieli.

"Wypisana ze Szpitala, Moje Dzieci Powiedziały, że Nie Mogę Mieszkać Sama: Czekała Mnie Lekcja Życia"

„Wypisana ze Szpitala, Moje Dzieci Powiedziały, że Nie Mogę Mieszkać Sama: Czekała Mnie Lekcja Życia”

Czekała mnie lekcja życia… Gdy wspominam przeszłość, zastanawiam się, czy byłam dobrą matką, czy popełniłam błędy, za które teraz płacę wysoką cenę… Poświęciłam całe swoje życie dzieciom. Wychowywałam je sama. Mój mąż zmarł, gdy nasz syn miał zaledwie dwa miesiące, a wtedy już wychowywaliśmy naszą najstarszą córkę. Ciężko pracowałam. Ale nigdy

Jej słowa raniły, nie z powodu prośby o pomoc, ale z powodu roszczeniowego tonu, w jakim była wypowiedziana. Nasza relacja zawsze była napięta, naznaczona jej emocjonalną niedostępnością i moją desperacką potrzebą jej uczucia. A jednak oto ona, twierdząc, że nasza przeszłość nie ma znaczenia, że teraz wszystko jest neutralne i jestem zobowiązana jej pomóc

Jej słowa raniły, nie z powodu prośby o pomoc, ale z powodu roszczeniowego tonu, w jakim była wypowiedziana. Nasza relacja zawsze była napięta, naznaczona jej emocjonalną niedostępnością i moją desperacką potrzebą jej uczucia. A jednak oto ona, twierdząc, że nasza przeszłość nie ma znaczenia, że teraz wszystko jest neutralne i jestem zobowiązana jej pomóc

Sposób, w jaki moja matka, Wiktoria, postrzega życie, zawsze mnie zaskakiwał. Uważa, że bez względu na nasze wcześniejsze konflikty, nasza relacja jest teraz neutralna. Jako osoba starsza, nalega, że to nasz obowiązek jej pomagać, mimo że nigdy nie przeprosiła za swoje ostre słowa w przeszłości. Nigdy nie udało nam się dogadać, ponieważ nigdy naprawdę mnie nie kochała.

"Kiedy odwiedziła ją córka: Smutna rzeczywistość zaniedbania starszych osób w szpitalach"

„Kiedy odwiedziła ją córka: Smutna rzeczywistość zaniedbania starszych osób w szpitalach”

Witajcie, nazywam się Zofia i pracuję jako pielęgniarka w lokalnym szpitalu. Ostatnio przyjęliśmy starszą panią, Klarę. Była drobnej budowy, pełna życia i miała wspaniałe poczucie humoru. Na szczęście jej stan nie był krytyczny, ale musiała pozostać pod opieką medyczną przez 2-3 tygodnie. Pierwszy tydzień wydawał się być w porządku. Jednak sytuacja zmieniła się, gdy odwiedziła ją jej córka, Kamila.