Opowiadam o swoim życiu, w którym codziennie walczę o lepszą przyszłość, pracując jako śmieciarz i jednocześnie studiując na wymarzonym kierunku. Moja historia to opowieść o poświęceniu, rodzinnych konfliktach i nieustannej walce z własnymi słabościami. Zastanawiam się, czy warto było tyle poświęcić dla marzeń i czy kiedykolwiek poczuję się naprawdę wolny.
Opowiadam o moim życiu z mężem, który kontroluje wszystkie nasze finanse. Mimo że niczego nam nie brakuje, czuję się uwięziona i pozbawiona niezależności. To opowieść o samotności, walce o szacunek i pragnieniu bycia partnerką, a nie tylko dodatkiem do czyjegoś życia.
W poszukiwaniu oszczędności i towarzystwa zaprosiłam moją najlepszą przyjaciółkę do wspólnego mieszkania. Nie spodziewałam się jednak, że ta decyzja przyniesie nieoczekiwane wyzwania i nadwyręży naszą przyjaźń do granic możliwości.
Kiedy się pobraliśmy, miałam 30 lat, a mój mąż 29. Teraz obchodzimy piątą rocznicę ślubu. Mieszkamy w małym jednopokojowym mieszkaniu.
Mieszkamy w trzypokojowym mieszkaniu, z dwoma oddzielnymi pokojami i jednym przechodnim. Mamy małą kuchnię i wspólną łazienkę. Mieszka nas tu pięcioro: ja, mój mąż, nasze dwie córki i moja teściowa. Mieszkanie należy do mojego męża i jego matki. Pochodzę z innego miasta. Mieszkamy z teściową od prawie 10 lat i jakoś udaje nam się dogadywać.
Dwa lata po przeprowadzce do miasta poznałam Michała. Spotykaliśmy się przez rok, zanim wzięliśmy ślub. Początkowo mieszkaliśmy z rodzicami Michała, oszczędzając na własne mieszkanie. Teraz nieoczekiwane zwroty akcji życia poprowadziły nas ścieżką, której nigdy byśmy się nie spodziewali.
