Przemierzała sklep, jej wózek wypełniony był markowymi ubraniami i wykwintnymi produktami spożywczymi. To był świat luksusu, który wydawał się tak odległy dla tych, którzy liczyli każdy grosz. Ale co się dzieje, gdy bogaci odwracają wzrok od potrzebujących?
Dla Michała, programisty w dynamicznej warszawskiej firmie technologicznej, życie to cykl kodu i kawy. Jego krąg towarzyski jest ograniczony, większość koleżanek woli swoje towarzystwo, a przyjaciele są rozproszeni po całym kraju. Ostatnio jego partnerka, Ania, stała się emocjonalnie odległa, co sprawia, że Michał czuje się osamotniony. Kiedy nowa członkini zespołu, Ola, proponuje wieczorny spacer, Michał z wahaniem się zgadza, nieświadomy niepokojących prawd, które wyjdą na jaw.
W urokliwej księgarni, przelotne spotkanie kobiety z czarującym nieznajomym prowadzi ją na ścieżkę obsesji. Jej próby nawiązania z nim kontaktu przez media społecznościowe i wspólne zainteresowania zacierają granice między podziwem a naruszeniem prywatności, prowadząc do nieprzewidzianych konsekwencji.
Moja żona i ja spędziliśmy lata budując nasz wymarzony dom. Jest to najwyższy i najpiękniejszy dom w okolicy. Musiałem pracować za granicą przez 15 lat, aby to zrealizować.
Rok po naszym wprowadzeniu się, do mieszkania obok wprowadziła się młoda para w naszym wieku. Szybko się zaprzyjaźniliśmy i zaczęliśmy spędzać razem dużo czasu. Często się odwiedzaliśmy i dzieliliśmy wieloma chwilami.
Dwa lata później poznałam Jana. Spotykaliśmy się przez rok, a potem wzięliśmy ślub. Na początku mieszkaliśmy z rodzicami mojego męża i oszczędzaliśmy na własne mieszkanie. Teraz
Moja żona i ja spędziliśmy lata budując nasz wymarzony dom. Jest to najwyższy i najpiękniejszy dom w okolicy. Musiałem pracować za granicą przez 15 lat, aby to zrealizować.
Mieszkamy w trzypokojowym mieszkaniu, z dwoma oddzielnymi sypialniami i jednym pokojem przechodnim. Mamy małą kuchnię i wspólną łazienkę. Mieszka nas tu pięcioro: ja, mój mąż, nasze dwie córki i moja teściowa. Mieszkanie należy do mojego męża i jego matki. Pochodzę z innego miasta. Mieszkamy z teściową od prawie 10 lat i jakoś udaje nam się dogadywać.
Kiedy Walentyna zaprosiła swoich przyjaciół na imprezę składkową, jasno zaznaczyła, że każdy powinien przynieść jakieś danie. Jednak jeden z przyjaciół pojawił się z pustymi rękami i niespodziewanym gościem, co doprowadziło do niezręcznego i niezapomnianego wieczoru.
Moja matka już nie żyje, podobnie jak kobieta, która pomogła mi odnaleźć się i poruszać po życiu w dużym mieście.
