Po rozwodzie Marek postanowił być najlepszym ojcem, jakim tylko mógł być dla swoich dwojga dzieci, Eryka i Lilki. Początkowo z entuzjazmem podjął się tego wyzwania, ale z biegiem miesięcy ciężar samotnego rodzicielstwa zaczął go przytłaczać. To opowieść o tym, jak marzenia Marka o byciu oddanym tatą zderzyły się z surową rzeczywistością codziennego życia.
Szukam porady, jak poradzić sobie z nieobecnością mojej teściowej. Nie odwiedza swoich wnuków od ponad sześciu miesięcy, nie dzwoni ani nie pisze, mimo że mieszkamy w tym samym mieście. Nie potrzebuję jej obecności dla siebie, ale boli mnie, gdy widzę, jak moje dzieci są ignorowane. Dlaczego to robi? Jakby zostały wymazane z jej życia.
Winogrona, jabłka, banany, gruszki… „Dla mojego ulubionego wnuczka!” ogłasza dumnie. Podczas gdy moja mama obsypuje mojego syna uwagą, mam mieszane uczucia. To nie jest to, czego chcę, żeby się nauczył.
Wielu moich znajomych opowiadało, że ich dzieci stają się całkowicie rozpieszczone i nie do opanowania po spędzeniu czasu z dziadkami. Zastanawiałam się, dlaczego tak się dzieje, aż do momentu, gdy doświadczyłam tego na własnej skórze.
Kiedy moja teściowa znalazła nową pracę, przez jakiś czas się nie widywałyśmy. To mnie bardzo cieszyło, ale mimo to zawsze znalazła czas, żeby zadzwonić. Moja teściowa nigdy nie była ze mnie zadowolona i zawsze znajdowała powód do narzekań. Ignorowałam jej uwagi, więc nigdy nie wdawałam się z nią w kłótnie. Wiedziałam, że to by się źle skończyło.
Wielu moich znajomych opowiadało, że ich dzieci stają się całkowicie rozpieszczone i nie do opanowania po spędzeniu czasu z dziadkami. Zastanawiałam się, dlaczego tak się dzieje, aż do momentu, gdy doświadczyłam tego na własnej skórze.
„Nie mogę już z nimi wytrzymać! Nie słuchają mnie, dom jest w bałaganie, a ich zabawki są porozrzucane wszędzie. Powiedziałam im, żeby nie zbliżali się do okien, ale…”
Winogrona, jabłka, banany, gruszki… „Dla mojego ulubionego wnuczka!” ogłasza dumnie. Podczas gdy moja mama obsypuje mojego syna uwagą, mam mieszane uczucia. To nie jest to, czego chcę, żeby się nauczył.
– Tak, ten Marek powinien być uhonorowany pomnikiem za życia. Nie tylko wychował trójkę innych dzieci, ale także był ojcem jej czwartego! Jessica rozwiodła się z nim po burzliwej kłótni.
Kiedy nasze dzieci dorosły, myśleliśmy z mężem, że w końcu będziemy mogli odetchnąć z ulgą. Mieliśmy dwie córki do utrzymania i było ciężko. Oboje pracowaliśmy długie godziny w lokalnej fabryce, zarabiając ledwo tyle, by przetrwać. Oszczędzaliśmy na wszystkim, aby nasze dziewczynki miały to, czego potrzebowały. Byłam dumna, że nasze dzieci uczęszczały do dobrych szkół, tak jak dzieci z bogatszych rodzin. Odmawialiśmy sobie tak wiele, aby nasze córki mogły mieć
