Pomimo moich najlepszych starań, trudno mi zbudować znaczącą relację z moją synową. Szukam porad i spostrzeżeń od innych, którzy zmierzyli się z podobnymi trudnościami. Wasze doświadczenia i sugestie byłyby nieocenione.
Moja żona i ja jesteśmy małżeństwem od ośmiu lat i mamy dwoje małych dzieci. Przez cały nasz związek stawialiśmy czoła różnym wyzwaniom, w tym trudnościom finansowym, zmianom zawodowym i stresowi związanemu z rodzicielstwem. Pomimo tych przeszkód, odnajdywaliśmy radość w naszej małej rodzinie, aż do momentu, gdy matka mojej żony postanowiła wprowadzić się do nas na czas nieokreślony. Mieszkamy w małym, dwupokojowym domu i od chwili jej przybycia napięcia zaczęły narastać.
Mając ograniczony budżet, postawiliśmy na oszczędzanie na nasz przyszły dom zamiast na wystawny ślub. Jednak moja przyszła teściowa miała inne pomysły, co doprowadziło do nieoczekiwanych komplikacji.
Od pierwszego spotkania z nią czułam, że nie jest gotowa na obowiązki związane z małżeństwem. To nie był jej wiek, miała przecież 24 lata. Problemem był brak dojrzałości. Ale mój syn, Michał, zdaje się tego nie zauważać – pisze Anna. Kiedy przedstawił nam Martę, wydawała się bardziej zainteresowana telefonem i mediami społecznościowymi niż nawiązaniem z nami kontaktu.
W końcu udało nam się wybrać na spacer do lokalnego parku, coś, co planowaliśmy od dawna, ale nigdy nie mogliśmy się do tego zabrać. Spacer z naszego domu do parku zajmuje około 30 minut.
– „Czy możecie w to uwierzyć? Moja teściowa podarowała nam dom jako prezent ślubny!” wykrzyknęła 28-letnia Emilia. „Technicznie rzecz biorąc, podarowała go swojemu synowi, ale i tak! To była kompletna niespodzianka; nie mieliśmy pojęcia, że coś takiego się wydarzy. Wiedzieliśmy, że miała dodatkowy dom, który odziedziczyła, ale nigdy nie myśleliśmy o przeprowadzce tam. Cała sytuacja wywróciła nasz dzień ślubu do góry nogami…”
Kiedy jej matka zajmowała się dziećmi, nigdy nie przyszło mi do głowy, że robi to dla pieniędzy… Niedawno się o tym dowiedziałam.
Ważne jest, aby kobiety nauczyły się nie zatracać siebie i nie skupiać się wyłącznie na obowiązkach rodzinnych. W przeciwnym razie ryzykują głębokie nieszczęście. To jest historia teściowej, która przez dekadę stawiała potrzeby swojej synowej ponad własne.
Wiem, że ludzie będą mnie oceniać, ale naprawdę jestem zła na rodzinę mojego męża. Wczoraj jego mama zebrała wszystkich bliskich: wnuki, dzieci, synowe – chciała ogłosić swój testament i kto co odziedziczy. Moja szczęka opadła. To czysta niesprawiedliwość, nie ma innego sposobu, aby to opisać. Moja teściowa, Anna, podzieliła wszystko w następujący sposób: trzypokojowy dom
Twierdzi, że pomoże z dziećmi, żebym mógł wrócić do pracy, chociaż wcześniej nigdy się tym nie interesowała. Teraz jestem w kropce.
Chce być moją przyjaciółką, ciągle do mnie dzwoni. Ale nie mogę zapomnieć, jak trzy lata temu wyrzuciła mnie z dzieckiem.
Chodzi o to, że po prostu chciałam mieć wnuki! Co więcej—żądałam wnuków! Ale teraz nie mogę nawet zobaczyć własnego dziecka… Urodziłam syna.
