Jestem nauczycielką z dwudziestoletnim stażem i matką dwójki dzieci. Każdego dnia balansuję między oczekiwaniami rodziców, uczniów i własnym sumieniem. Dziś opowiem Wam historię, która zmieniła moje spojrzenie na wychowanie – i być może zmieni też Wasze.
To historia o tym, jak mój syn, Wiktor, został publicznie upokorzony przez nauczycieli, a nagranie tego zdarzenia obiegło internet. Zmuszony do walki z systemem, który miał go chronić, przeszedłem drogę od szoku do gniewu i determinacji. Opowiadam o ojcowskiej miłości, wstydzie, niesprawiedliwości i potrzebie zmiany.
Mam na imię Bartek i przez lata mieszkałem z rodzicami w leśniczówce, z dala od miasta. Po przeprowadzce do miasta i rozpoczęciu nauki w nowej szkole musiałem zmierzyć się z wyśmiewaniem i samotnością, ale też odkryłem w sobie siłę, o której nie miałem pojęcia. Ta historia to opowieść o walce o akceptację, rodzinnych konfliktach i odnajdywaniu własnej wartości.
Wszystko zaczęło się od filmiku, który zobaczyłem w internecie. Mój jedenastoletni syn, Wiktor, został publicznie upokorzony przez nauczycieli w obecności całej klasy. Od tamtej chwili moje życie i relacje z rodziną oraz szkołą zmieniły się na zawsze.
Mam na imię Zosia i mam dziewięć lat. Moje długie, kręcone włosy stały się przeszkodą w znalezieniu szkoły, która by mnie przyjęła. Moja mama nie poddaje się i walczy o moje prawo do nauki.
Zachowanie mojej synowej drastycznie się zmieniło, gdy mój wnuk zaczął chodzić do szkoły. Wcześniej nie mogli sobie poradzić bez mojej pomocy, a ona traktowała mnie z życzliwością, nazywając mnie „Mamą” i mówiąc, że jestem wspaniałą osobą. Ale teraz wszystko jest inne; już nie potrzebuje mojej pomocy. Nawet podnosi na mnie głos i nie pozwala mi odwiedzać wnuka.
Zachowanie mojej synowej drastycznie się zmieniło, gdy mój wnuk zaczął chodzić do szkoły. Wcześniej nie mogli sobie poradzić bez mojej pomocy, a ona traktowała mnie z życzliwością, nazywając mnie „Mamą” i mówiąc, że jestem wspaniałą osobą. Ale teraz wszystko jest inne; już nie potrzebuje mojej pomocy. Nawet podnosi na mnie głos i nie pozwala mi odwiedzać wnuka.
