Opowiadam o tym, jak moje plany na studia i szczęśliwą przyszłość musiały ustąpić wobec rodzinnej tragedii. Zmagam się z poczuciem obowiązku, rozczarowaniem i własnymi pragnieniami, próbując odnaleźć siebie wśród rodzinnych konfliktów i niespełnionych obietnic. Czy można pogodzić własne szczęście z lojalnością wobec najbliższych?
Opowiadam o swoim życiu, w którym codziennie walczę o lepszą przyszłość, pracując jako śmieciarz i jednocześnie studiując na wymarzonym kierunku. Moja historia to opowieść o poświęceniu, rodzinnych konfliktach i nieustannej walce z własnymi słabościami. Zastanawiam się, czy warto było tyle poświęcić dla marzeń i czy kiedykolwiek poczuję się naprawdę wolny.
Mam na imię Witek i od kilku lat budzę się o trzeciej nad ranem, by pracować jako śmieciarz na ulicach Krakowa. Mimo zmęczenia i codziennych trudności, walczę o lepszą przyszłość dla siebie i mojej rodziny, marząc o studiach inżynierskich. Ta historia to zapis mojej walki z losem, rodzinnych konfliktów i nadziei, która nie pozwala mi się poddać.
Zawsze miałam słabość do mojej wnuczki Julki, dlatego bez wahania zgodziłam się, by zamieszkała u mnie na czas studiów. Jednak z czasem nasza relacja zaczęła się zmieniać, a ja poczułam się obca we własnym domu. Czy można odzyskać bliskość, gdy codzienność dzieli bardziej niż łączy?
Teraz ona kontynuuje studia, a my jesteśmy odpowiedzialni. Moja córka mieszka na odludziu, gdzie nie ma szkół ani nowoczesnych udogodnień. Dlatego mój prawnuk trafił do nas.
Ponad dwa lata temu poślubiłam Karola, mężczyznę, który przeszedł przez rozwód. Podziwiałam jego szczerość i wierzyłam, że świadczy o jego dobrym charakterze. Wszystko było w porządku, dopóki Karol nie zaskoczył mnie wiadomością. „Weronika przyjeżdża,” powiedział. „Dostała się na studia i na razie będzie z nami mieszkać…”
