Moje życie zmieniło się w jednej chwili – z chłopca z domu dziecka stałem się synem ludzi, którzy stracili własne dziecko. Przeszczep serca uratował mi życie, ale nikt nie przygotował mnie na ból, żal i poczucie obcości w nowej rodzinie. Dziś wiem, że miłość nie rodzi się od razu – trzeba ją wywalczyć łzami, rozmową i odwagą, by wyciągnąć rękę do tych, którzy cierpią tak samo jak my.
To historia o najgłębszej stracie – śmierci mojego trzyletniego synka Adasia. Przez ból, poczucie winy i milczenie rodziny próbuję odnaleźć sens w tragedii, która nas na zawsze zmieniła. Moja walka to nie tylko żałoba, ale też zmaganie się z niezręcznością i niezrozumieniem otoczenia.
To jest moja opowieść o dniu, który na zawsze podzielił moje życie na „przed” i „po”. Straciłam syna, Michała, i od tamtej pory próbuję zrozumieć, jak żyć dalej, gdy wszystko wokół wydaje się obce i zimne. W tej historii opowiadam o bólu, winie i milczeniu, które rozdziera rodzinę, oraz o tym, jak trudno jest znaleźć wsparcie, gdy świat nie wie, jak zareagować.
Wszystko zaczęło się od krzyku mojej matki w środku nocy – wtedy świat mi się zawalił. Przez lata walczyłam z poczuciem winy, żalem i samotnością, aż pewnego dnia los postawił mnie przed wyborem, który zmienił wszystko. To opowieść o bólu, przebaczeniu i nadziei, która pojawiła się tam, gdzie wydawało się, że już nigdy nie zaświeci słońce.
