Mam na imię Michał i mam sześć lat. W dniu moich urodzin postanowiłem oddać wszystkie swoje pieniądze, żeby pomóc koledze z klasy. Nie spodziewałem się, że ta decyzja poruszy nie tylko moją rodzinę, ale i całą naszą społeczność.
Rok po naszym wprowadzeniu się, do mieszkania obok wprowadziła się młoda para w naszym wieku. Szybko się zaprzyjaźniliśmy i zaczęliśmy spędzać razem dużo czasu. Często się odwiedzaliśmy i dzieliliśmy wieloma chwilami.
Po latach spędzonych w ciasnym pokoju w akademiku, dwupokojowe mieszkanie w nowym pięciopiętrowym budynku wydawało się pałacem! Mieszkanie wciąż pachniało świeżą farbą, a wszystko lśniło czystością, ale dzieci z sąsiednich starych budynków
Ela zawsze była silna i mądra. Uprawiała sport i regularnie wygrywała zawody. Cała szkoła była z niej dumna. Jakoś udawało jej się utrzymywać dobre oceny, mimo że sportowcy zazwyczaj mają z tym trudności. Czasami, gdy dzieci odnoszą sukcesy, dorastają i nagle się zmieniają. Ale Ela się nie zmieniła. Założyła firmę w naszym małym miasteczku. Wszystko wydawało się w porządku, aż do momentu, gdy
W wieku 70 lat czuję się niesamowicie samotna i jak ciężar dla mojej córki, która jest mężatką od 20 lat. Zwracam się do tej społeczności o radę i wsparcie, jak poradzić sobie z tą trudną sytuacją.
Jeden z naszych wspólnych znajomych, Daniel, wziął biblijne zdanie „Proście, a będzie wam dane” na zupełnie nowy poziom. Poprosił o coś słodkiego z świątecznego obiadu „dla swojej rodziny, która w domu czeka na ciasto, które przynoszę!” Ciasto, które jako ostatnie pojawiło się na stole, było tylko częścią jego „programu żebrania”. Zanim gospodyni, Jennifer, zdążyła posprzątać naczynia, Daniel już zaczął działać.
Przez 40 dni po Wielkanocy mówi się, że obecność boska pozostaje wśród nas, oferując unikalne możliwości doświadczenia boskości poprzez nasze działania i wiarę. Ten okres przypomina nam, że nasze połączenie z boskością nie ogranicza się do obserwacji religijnych, ale odzwierciedla się również w naszych codziennych czynach. Ta historia opowiada o tym, jak grupa przyjaciół uczy się tej lekcji w głęboki, choć ponury sposób.
Wielu czytelników może się zastanawiać, drapiąc się po głowie w konsternacji. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że na zdjęciu są dwie dziewczynki (a może nawet trzy). Niektórzy mogą zastanawiać się, czy jest jakiś haczyk. Poznaj historię, w której tylko 60% respondentów zdołało prawidłowo zidentyfikować, które z dzieci było dziewczynką, i odkryj nieoczekiwany zwrot akcji, który zaskoczył wielu.
Po przeprowadzce do nowej dzielnicy szybko zaprzyjaźniliśmy się z naszą sąsiadką, Blanką. Nie zdawaliśmy sobie jednak sprawy, że jej zaniedbanie może wystawić moją córkę, Aleksandrę, na poważne niebezpieczeństwo. Nasza przyjaźń zaczęła się psuć, gdy działania Blanki naraziły Aleksandrę na poważną chorobę, ujawniając jej stronę, której wolałabym nigdy nie poznać.
