To opowieść o moim ojcu, który całe życie pracował jako kierowca autobusu w Sarajewie, i o mnie – synu, który zbyt długo nie dostrzegał jego poświęcenia. Dopiero pytanie kolegów w pracy zmusiło mnie do refleksji nad własną obojętnością i relacją z ojcem. Ta historia to zapis mojej walki z poczuciem winy, próbą naprawienia błędów i pytaniem: czy można nadrobić stracony czas?