Codzienne wyzwania stają się monumentalnymi zadaniami dla osób w podeszłym wieku. Od przeciekającego kranu po zepsuty odkurzacz, te problemy sprawiają, że Halina czuje się bezradna, ponieważ często musi polegać na profesjonalistach, aby rozwiązać problemy, które kiedyś wydawały się błahe. Ta historia zagłębia się w mnogość trudności, z jakimi borykają się osoby starsze, podkreślając często pomijane zmagania związane ze starzeniem się.
W wieku 65 lat, po latach poświęcenia życia swojej rodzinie, Natalia znajduje się w sytuacji, której nigdy nie przewidywała: samotności. Jej mąż, Samuel, zmarł kilka lat temu, a jej dzieci, Jakub, Leon, Zofia i Kaja, mają swoje własne życia i nie wykazują zainteresowania wspólnym mieszkaniem. Mimo że jej zdrowie pozwala jej pracować poza wiekiem emerytalnym, presja społeczna sugeruje, że nadszedł czas, aby ustąpić miejsca młodszemu pokoleniu. Ale zamknięcie drzwi kariery wydaje się jak zamknięcie znaczącej części jej życia.
Gdy wszedłem do ich domu, pierwszą rzeczą, która mnie uderzyła, była namacalna napięcie w powietrzu. Było jakby sam dom wstrzymywał oddech, przygotowując się na kolejną burzę. Samuel wydawał się bardziej powściągliwy niż zwykle, co stanowiło silny kontrast do jego zwykle wesołego ja. Gdy usiedliśmy w salonie, otoczeni rozrzuconymi czasopismami i nieotwartą korespondencją, zaczął otwierać się na temat swojego małżeństwa.
W wieku 48 lat Elżbieta zastanawia się nad swoim życiem, uświadamiając sobie, że poświęcenia, jakich dokonała dla swojej rodziny, sprawiły, że czuje się pusta i samotna. Wyszła za mąż z konieczności, a nie z miłości, poświęcając swoje życie mężowi, Karolowi, oraz ich dzieciom, Mii i Adamowi. Gdy jej dzieci dorosły i zaczęły budować własne życie, Elżbieta miała nadzieję na odnowienie więzi z Karolem. Jednak jej 45. urodziny oznaczały początek końca, gdyż Karol zostawił ją dla młodszej kobiety. Teraz Elżbieta zmaga się ze znalezieniem swojego miejsca w świecie, który wydaje się iść dalej bez niej.
