W wieku 65 lat nie mogę powiedzieć, że jestem nieszczęśliwa, mimo że przez ostatnie 20 lat żyłam sama. Na początku było ciężko i czułam się samotna. Moje dzieci były ogromnym wsparciem; często odwiedzały mnie ze swoimi rodzinami, dzieląc się ze mną swoim życiem. Podczas tych wizyt czas mijał błyskawicznie.
Jestem wyczerpana robieniem wszystkiego sama – moje dorosłe dzieci nawet mnie nie zauważają. Ostrzegałam ich: albo mi pomogą, albo sprzedam cały majątek i zapłacę za pobyt w domu opieki. Mój mąż i ja poświęciliśmy nasze życie dla naszych dzieci. Wychowaliśmy syna i córkę, dając im wszystko, na co nas było stać. Teraz nawet nie dzwonią.
Karolina jest na emeryturze od wielu lat. Patrzy przez okno, zastanawiając się, co teraz robią jej dorosłe dzieci, Ania i Grzegorz. Czy przyjdą złożyć jej życzenia urodzinowe? Może chociaż zadzwonią? Nie wydaje się, żeby chcieli spędzać wolny czas ze swoją starszą matką. „Pamiętam, kiedy mój mąż zostawił mnie z trójką dzieci. Nie chciał…”
Raz za razem efekt bumerangu okazuje się prawdziwy. Co ona sobie myślała, kradnąc mężczyznę innej kobiecie? Cóż, los miał własny plan spłaty. Historia Sereny rozwija się jako surowe przypomnienie o nieprzewidywalnej sprawiedliwości życia.
Marek zmarł dwa lata temu, zostawiając za sobą Kasię i ich dwoje małych dzieci, Zosię i Jasia. Jego śmierć była nagła i tragiczna, wydarzyła się w miejscu, gdzie powinien być bezpieczny. Teraz Kasia staje w obliczu nieustannej presji ze strony teściowej, aby pozostała samotna na cześć pamięci Marka.
„Jak mogę za tobą nie tęsknić, mój drogi? Jesteś moim jedynym synem i tęsknię za tobą cały czas.” – „Mamo, mam już trzydzieści dziewięć lat,” odpowiedział Eugeniusz.
Nie potrafią nawet zbudować relacji. Mieszkając pod jednym dachem, nie spieszą się z formalizacją swojego związku. Są od siebie tak daleko, że trudno uwierzyć, że dzielą wspólny dom.
Decyzja została podjęta! „Przeprowadzam się na wieś,” powiedziała Ela, trzymając klucze. „Sprzedałam mieszkanie i kupiłam dom.” Witek zamarł z otwartymi ustami i widelcem w ręku: „Mamo, żartujesz?” „Nie żartuję,” uśmiechnęła się teściowa. „Twój ojciec mnie zostawił, znudziło mu się wszystko. Więc postanowiłam zacząć od nowa. Poza tym, wnuki…”
– „Ania, czy możesz przyjść dzisiaj wieczorem, proszę? Nie radzę sobie sama.”
Kasia chciała podzielić się ekscytującą wiadomością o ich nowej posiadłości na wsi. Kupno domu w mieście było prawie niemożliwe, więc zaczęli szukać jesienią i w końcu znaleźli odpowiednie miejsce. Ale sprawy nie potoczyły się zgodnie z planem.
Wiele kobiet znajduje się na krawędzi opuszczenia swoich mężów, wahając się przed podjęciem ostatecznego kroku. Każda z nich ma swoje własne powody, by zostać lub odejść. To jest historia Ewy, która osiągnęła swój punkt krytyczny właśnie wtedy, gdy jej mąż Michał w końcu zauważył jej starania.
Kiedy ich córka skończyła 18 lat, Józef w końcu opuścił rodzinę. Już nas nie obchodził, a my jego. Gdzie teraz jest, co robi, nie wiemy.
