Zdałam sobie sprawę z powagi mojej sytuacji po rozmowie z byłą teściową. Powiedziała mi, że powinnam była pomyśleć o tym, jak zapewnić dzieciom byt, zanim je urodziłam.
Zawsze byłam dumna z mojego syna, Aleksandra, za to, jakim życzliwym i hojnym człowiekiem się stał. Wychowywanie go jako samotnej matki po tym, jak jego ojciec, mój mąż, nas opuścił, gdy Aleksander był jeszcze małym dzieckiem, nie było łatwe. Jedyną pociechą w tych trudnych czasach był mały apartament, który odziedziczyłam po mojej zmarłej ciotce. Jednak tajne wsparcie finansowe Aleksandra dla mnie doprowadziło do nieprzewidzianych konsekwencji, które wstrząsnęły naszą rodziną do samego rdzenia.
Wiktoria zawsze była niezależna, nigdy nie czując potrzeby ustatkowania się. W wieku 36 lat decyduje, że czas na dziecko, z radością przyjmując samotne macierzyństwo. „Jeśli spotkam kogoś, to świetnie,” mówiła, „ale nie będę czekać.” Mało wiedziała, że narodziny jej syna przyniosą nie tylko nowe życie do jej świata, ale także tajemniczą postać, która za nią podąża.
