„Poczekaj dziesięć lat,” szepnęła do mężczyzny, który zostawił ją samą z trójką dzieci, z których najmłodsze było jeszcze niemowlęciem. Mężczyzna, szukając nowego początku, znalazł pocieszenie w ramionach kobiety o połowę młodszej, tylko po to, by odkryć, że waga życia zawsze się wyrównuje. Ta historia jest bolesnym przypomnieniem, że karma nigdy nie zapomina adresu.
Aleksandra, młoda studentka, stanęła przed nieoczekiwanym wyzwaniem zostania matką dla swojego syna, Oskara. Powierzając jego opiekę rodzicom, kontynuowała dążenie do osobistych ambicji. Dopiero tragiczny wypadek, który wydarzył się pięć lat później, zmusił Aleksandrę do konfrontacji z głębią swojej miłości i surowymi realiami życia. Ta historia rozgrywa się w zamożnej polskiej rodzinie, eksplorując tematy miłości, straty i przebudzenia instynktów macierzyńskich.
Kacper, 55-letni mężczyzna, staje na życiowym rozdrożu, gdy w jego życiu pojawia się nowa koleżanka z pracy, Kamila, która sprawia, że zaczyna kwestionować swoje długoletnie małżeństwo z Lidką. W wieku 48 lat Kamila nie jest dużo młodsza od jego żony, ale z nią Kacper czuje młodość, której nie doświadczył od lat. Zastanawiając się nad opuszczeniem rodziny w poszukiwaniu nowego szczęścia, musi rozważyć, czy w jego wieku warto podążać za tym pragnieniem.
Po tragicznym wypadku, który pozbawił życia młodą Ewę, pozostawiając jej córkę Elżbietę pod opieką jej obcego ojca, Samuela, mężczyzna, który był nieobecny przez pierwsze trzy lata życia swojej córki, staje przed rzeczywistością swojego zaniedbania. Gdy Samuel próbuje naprawić błędy i zbudować relację z Elżbietą, odkrywa surową prawdę, że niektóre szanse, raz stracone, nigdy nie mogą zostać odzyskane.
Marzenie młodej pary o rozpoczęciu wspólnego życia w rodzinnej posiadłości legło w gruzach, gdy nieoczekiwane wieści od matki zmieniły ich przyszłe plany. Ta historia bada tematy rodziny, obietnic i surowej rzeczywistości zmieniających się okoliczności.
Moja siostra Ewa zawsze była najłagodniejszą duszą. W wieku 26 lat mieszka z naszą matką, Patrycją, która zmaga się z problemami zdrowotnymi. Pomimo własnych trudności, Ewa niezmordowanie pracuje na dwóch etatach, aby wspierać siebie i naszą matkę. Ostatnio znalazłem się w trudnej sytuacji finansowej i zwróciłem się do Ewy o pomoc. Poprosiłem ją
Po latach, w których jej córka zmagała się z niepłodnością, Helena decyduje się zostać matką zastępczą dla Andrzeja, swojej córki. Niosąc własnego wnuka, gest miłości Heleny przybiera dramatyczny obrót, stawiając rodzinie wyzwania w sposób, którego nigdy nie przewidzieli.
Świętując trzydzieści lat małżeństwa, Renata i Michał planowali skromne spotkanie rodzinne, z nadzieją na wspólne celebrowanie tego kamienia milowego z ich dziećmi, Laurą i Janem. Jednak ich oczekiwania spotkały się z milczeniem i nieobecnością, co doprowadziło do wzruszającej realizacji ich miejsca w życiach ich dzieci.
Poświęciwszy życie na wychowanie swoich dzieci, Zofii i Huberta, jako samotna matka, Emilia znajduje się w potrzebie ich wsparcia w późniejszych latach. Jednak, gdy nadchodzi czas, aby stanęli na wysokości zadania, gorzka kłótnia o to, kto powinien się nią zaopiekować, prowadzi do nieoczekiwanego i bolesnego rozwiązania.
W małym miasteczku w Polsce, Wiktoria urodziła chłopca, którego kolor skóry ujawnił ukrytą prawdę. Mimo że była żoną Bartosza, wygląd noworodka jasno wskazywał, że w grę wchodził inny mężczyzna. Przytłoczona winą i strachem przed reakcją męża, Wiktoria podjęła druzgocącą decyzję o zostawieniu swojego dziecka w szpitalu, mając nadzieję, że jej sekret pozostanie na zawsze pogrzebany.
Ostatnio moja siostra zaprosiła mnie do swojego domu na nieformalną herbatę i rozmowę. Wiktoria jest rodziną kobietą, zamężną i ma troje dzieci. Zaledwie trzy tygodnie temu świętowała swoje 35. urodziny. Mam też brata, Mateusza, który ma 32 lata, a ja mam 28 lat. Moi młodsi rodzeństwo, Dawid i Amelia, są jeszcze na studiach. Kiedy zdecydowałem się przynieść Wiktorii prosty, serdeczny prezent w postaci jabłek, nigdy nie spodziewałem się, że dzień zakończy się tym, że zostanę dosłownie wypchnięty za drzwi.
W wieku 48 lat Elżbieta zastanawia się nad swoim życiem, uświadamiając sobie, że poświęcenia, jakich dokonała dla swojej rodziny, sprawiły, że czuje się pusta i samotna. Wyszła za mąż z konieczności, a nie z miłości, poświęcając swoje życie mężowi, Karolowi, oraz ich dzieciom, Mii i Adamowi. Gdy jej dzieci dorosły i zaczęły budować własne życie, Elżbieta miała nadzieję na odnowienie więzi z Karolem. Jednak jej 45. urodziny oznaczały początek końca, gdyż Karol zostawił ją dla młodszej kobiety. Teraz Elżbieta zmaga się ze znalezieniem swojego miejsca w świecie, który wydaje się iść dalej bez niej.
