Mam przyjaciółkę o imieniu Klara, która ma 68 lat. Niedawno trafiła do szpitala z powodu udaru, ale nie znam wszystkich szczegółów. Może to być związane z jej wiekiem lub niezdrowym trybem życia (zła dieta, brak ruchu itp.). Jej syn, Łukasz, od kilku lat mieszka w innym województwie, 800 kilometrów dalej. Ma tam swoją rodzinę, żonę i dzieci. Nagle jego matka
Alicja siedziała naprzeciwko swojego starszego brata, Natana, błagając desperacko: „Natan, proszę, pozwól nam zostać w twoim wynajmowanym mieszkaniu. Jesteśmy rodziną! Znasz naszą sytuację – bezdomność, dwoje dzieci i niestabilna praca Kuby.” „Czy to teraz nazywasz 'niestabilną pracą’, po tym jak dwa razy go zwolnili za picie? Dlaczego miałaś z nim kolejne dziecko? Czy niczego się nie nauczyłaś z przeszłości?”
Kiedyś Marek zdradził Ewę, ale ona mu wybaczyła, decydując, że ich małżeństwo jest warte ratowania dla dobra rodziny. Jednak podczas obchodów rocznicy, przemówienie Marka nieumyślnie ujawniło jego wątpliwości co do ich związku, co przekroczyło granice cierpliwości Ewy.
Po ślubie z młodszą kochanką, Michał szybko zdaje sobie sprawę z popełnionego błędu, gdy jego zainteresowanie słabnie, a rozmowy o byłej żonie Wiktorii i córce Weronice stają się coraz częstsze. Czy Michał opuści swoją nową żonę Elenę, aby ponownie zjednoczyć się z dawną rodziną? I dlaczego może być już za późno?
Mimo silnego sprzeciwu rodziny, Barbara decyduje się porzucić swoje dotychczasowe życie w wieku 55 lat. Jej krewni wyrażają niezadowolenie, ostrzegając ją przed konsekwencjami jej decyzji. Pomimo groźb wykluczenia, Barbara dąży do nowego początku.
Przez lata Weronika wierzyła, że ma idealne życie rodzinne, poświęcając się całkowicie swojemu mężowi, Krzysztofowi, i ich dzieciom. Jednak jej świat legł w gruzach, gdy odkryła niewierność Krzysztofa i stanęła przed brutalną rzeczywistością samotności.
Licząc na spokojny miesięczny odpoczynek, Nora wysłała swoje dzieci do babci. Jednak już po trzech dniach wizyty, babcia pilnie wezwała Norę, aby odebrała swoje dzieci.
Czasami milczenie w obliczu konfliktu może być potężną odpowiedzią – lub dokładnie przeciwnie. Jestem z Grzegorzem już prawie 16 lat. Nasza córka Karolina dorasta. Nasza rodzina
Tak, nadal nie mogę zmusić się, by wymówić twoje imię. Pozostajesz kobietą, która próbowała mi ukraść męża, Wojciecha, i ojca moich dzieci. Tak, Wojciech był nierozsądny, zakochując się w tobie, ale to nie o nim jest ten list — to o TOBIE. To ty straciłaś. W moich oczach (i oczach wielu innych) jesteś tylko bolesnym rozdziałem w historii naszej rodziny.
Długo wahałam się, zanim zdecydowałam się na wymarzoną pracę za granicą. To właściwie matka Marka zaproponowała to. Wtedy nasza sytuacja była dramatyczna, więc zaryzykowałam. Od 16 lat pracuję w Kanadzie. Marek i ja pobraliśmy się młodo – miałam zaledwie 19 lat, świeżo po szkole pielęgniarskiej. Moi rodzice oczywiście chcieli, abym kontynuowała naukę, ale
Kochając moją pracę tak, jak to robię, odliczanie do końca urlopu macierzyńskiego zaczęło się w momencie, gdy się od niej oderwałam, pełna chęci powrotu do obowiązków, ale bez pojęcia o opiece nad naszym małym skarbem, Jagodą. Miałam nadzieję opóźnić przedszkole do jej trzech i pół roku, co skłoniło mnie i mojego męża, Michała, do rozważenia zatrudnienia niani. Droga opcja, ale wtedy pojawiła się nieoczekiwana propozycja od mojej teściowej, Haliny
W wieku siedemdziesięciu trzech lat moja matka, Barbara, wręcza mi torbę domowych ciastek, mówiąc: „Może nie wyglądają na wiele, ale są zrobione z miłością. Proszę, weź je.” Przyjmuję je, wsiadam do samochodu i odjeżdżam. Znowu jestem w drodze. Przemierzam miasta i województwa, zmieniając strefy czasowe. Kiedy tylko znajduję chwilę, robię przerwę, ale to nigdy nie wystarcza.
