Dorastając, moi rodzice byli zawsze pochłonięci swoimi karierami, zostawiając mnie, bym szukała pocieszenia w cieple rodziny mojej najlepszej przyjaciółki. Myślałam, że znalazłam drugi dom, ale rzeczywistość miała inne plany.
Jakub dorastał w dobrze wykształconej rodzinie. Jego ojciec był profesorem na prestiżowym uniwersytecie, a matka była odnoszącą sukcesy prawniczką. Rodzice uwielbiali swojego jedynego syna i poświęcali cały swój wolny czas na jego wychowanie. Jakub uczęszczał na różne zajęcia pozalekcyjne i cieszył rodziców doskonałymi ocenami w szkole. Jedynym mankamentem w życiu Jakuba była jego przyjaźń ze mną, Emilią. Pochodziłam z rozbitej rodziny
Zawsze wierzyłam, że rodzice chrzestni są duchowymi przewodnikami i wsparciem. Ale moja przyjaciółka ma chyba inne zdanie, i teraz nie jestem pewna, czy nadal mogę ją nazywać przyjaciółką.
Matka Sary była kobietą z problemami, ale Sara zawsze była miła i pomocna. Traktowałam ją jak własną córkę. W końcu nasze dzieci się zaprzyjaźniły, ale życie potoczyło się niespodziewanie.
Przez trzy lata błąkaliśmy się bez celu, próbując różnych dziedzin i eksperymentując z każdym pomysłem, który przyszedł nam do głowy. W końcu postanowiliśmy skupić się na konkretnej linii produktów, ale sprawy nie potoczyły się tak, jak się spodziewaliśmy.
To niefortunne zdarzenie było spowodowane przez moją przyjaciółkę, która niedawno została weganką. Chcę wyjaśnić, że nie mam negatywnych uczuć wobec osób z różnymi preferencjami dietetycznymi.
Rok po naszym wprowadzeniu się, do mieszkania obok wprowadziła się młoda para w naszym wieku. Szybko się zaprzyjaźniliśmy i zaczęliśmy spędzać razem dużo czasu. Często się odwiedzaliśmy i dzieliliśmy wieloma chwilami.
Plotki często rozprzestrzeniają się jak pożar w małych społecznościach, niosąc ze sobą wszelkiego rodzaju lokalne plotki i opowieści. Zawsze wydawało się dziwne, że osoba, o której mówił mój sąsiad, była kimś, kogo dobrze znałam.
Przez trzy lata błąkaliśmy się bez celu, próbując różnych dziedzin i eksperymentując z każdym pomysłem, który przyszedł nam do głowy. W końcu postanowiliśmy skupić się na konkretnej linii produktów, ale sprawy nie potoczyły się tak, jak się spodziewaliśmy.
Matka Sary była kobietą z problemami, ale Sara zawsze była miła i pomocna. Traktowałam ją jak własną córkę. W końcu nasze dzieci się zaprzyjaźniły, ale życie potoczyło się niespodziewanie.
Jesteśmy w podobnym wieku, a nasze dzieci są mniej więcej w tym samym wieku. Jesteśmy przyjaciółmi od dawna, zawsze wspierając się nawzajem w trudnych chwilach.
Wioletta nigdy nie chwaliła się swoim małżeństwem, ale w głębi duszy była bardzo dumna ze swojej rodziny. Ona i Franciszek byli razem zaledwie kilka lat, ale już się pobrali, zamieszkali razem i mieli uroczą córkę. Z Franciszkiem czuła się jak za kamiennym murem, choć czasami ten mur zbyt mocno chronił ją przed światem zewnętrznym. Wioletta nigdy
