Już od pierwszej chwili, gdy przekroczyłam próg domu narzeczonego w Leśnej, wiedziałam, że nic nie będzie takie jak dawniej. Zderzenie z surową rzeczywistością polskiej wsi, rodzinne konflikty i własne lęki wystawiły mnie na próbę, której nie zapomnę do końca życia. Czy można odnaleźć siebie wśród obcych i czy przeznaczenie naprawdę istnieje?
Przez lata codziennie przynosiłam śniadanie bezdomnemu mężczyźnie pod kościołem, nie oczekując niczego w zamian. W dniu mojego ślubu pojawiło się dwunastu nieznajomych, którzy zmienili bieg wydarzeń i odkryli przede mną tajemnicę, o której nie miałam pojęcia. Ta historia to opowieść o dobroci, rodzinnych konfliktach i o tym, jak najmniejsze gesty mogą odmienić całe życie.
W tej historii opowiadam o powrocie do rodzinnego domu w Jabłonowie, gdzie musiałam zmierzyć się z przeszłością, samotnością i rodzinnymi konfliktami. Przeżywam dramatyczne chwile związane z utratą bliskich, trudnymi wyborami i próbą odbudowania relacji z siostrą. To opowieść o tym, jak jabłka z naszego sadu stały się symbolem zarówno bólu, jak i nadziei.
Moje życie rozpadło się w sylwestrowy wieczór, gdy odkryłam zdradę narzeczonego i zostałam sama na mroźnej ulicy. Wtedy los postawił na mojej drodze nieznajomego, który odmienił wszystko. Czy można uwierzyć w cuda, gdy świat wali się na głowę?
Zawsze wierzyłam, że życie można zaplanować, aż do dnia, w którym wszystko się zawaliło. Opowiadam o miłości, która miała być na zawsze, i o rodzinie, która musiała zmierzyć się z tragedią. To opowieść o bólu, nadziei i pytaniu, czy można jeszcze odnaleźć sens po utracie wszystkiego.
To opowieść o moich relacjach z trzema mężczyznami, które na zawsze zmieniły moje życie. Każdy z nich był inną drogą, innym wyborem, inną wersją mnie samej. Czy można żałować tego, co się wybrało, jeśli każda decyzja prowadziła do nowego początku?
