Ta opowieść bada przemijającą naturę relacji i materialnych posiadłości przez życie Hanny, Michaliny i Halszki. Zagłębia się w uświadomienie, że niczego nie posiadamy – ani ludzi, których kochamy, ani przedmiotów, które cenimy. Przemierzając przez miłość, stratę i samoodkrywanie, uczą się trudnej lekcji, że wszystko jest tymczasowe.