To jest historia Ewy, która znalazła się w trudnej sytuacji, gdy jej mąż podjął decyzję finansową bez jej zgody. Odkryj, co się stało i jakie trudne wybory musiała podjąć Ewa w tej poruszającej opowieści.
Nigdy nie rozumiałam kobiet, które były zazdrosne o swoich mężów i kłóciły się z nimi bez powodu, ale teraz sama znajduję się w takiej sytuacji. Po urodzeniu naszego drugiego dziecka, zmagałam się z problemami hormonalnymi i przytyłam. Przybrałam prawie dwadzieścia kilogramów. Naturalnie, teraz nie wyglądam zbyt atrakcyjnie, sama siebie nie lubię i jestem bardzo zmartwiona.
Kocham go bardzo. Miałam ogromną kłótnię z teściową o nasz dom. Mój mąż i ja jesteśmy razem od pięciu lat. Mieszkamy w moim domu. Ponieważ w najbliższej przyszłości
Wyszłam za mąż w wieku 32 lat, czując się pewnie w swojej karierze i wyborach życiowych. Moi rodzice dobrze mnie wychowali i zapewnili mi dobrą edukację, więc wspinanie się po szczeblach kariery nie było dla mnie zaskoczeniem. Oczywiście były wyzwania, ale nic nie do pokonania. Teraz jestem zastępcą kierownika z solidną pensją i firmowym samochodem. To nie jest przechwalanie się; to tylko ilustracja stylu życia, do którego byłam przyzwyczajona.
Dwa lata temu wyszłam za rozwodnika. W ogóle mi to nie przeszkadzało; wręcz przeciwnie, utwierdziło mnie to w przekonaniu, że ma dobre intencje. Wszystko było w porządku, dopóki mój mąż nie zaskoczył mnie niespodziewaną wiadomością. „Sara wkrótce się do nas wprowadzi. Dostała się na studia i będzie u nas mieszkać przez jakiś czas…”
Był uosobieniem dżentelmena. Wszystkie moje przyjaciółki były zazdrosne. Niósł mnie na rękach do urzędu stanu cywilnego. Obiecał, że będę czuła się jak królowa. Przysiągł, że uczyni mnie szczęśliwą na zawsze. Ale obietnice często są łamane.
Kiedy mój mąż zasugerował, żebyśmy zamieszkali z jego matką w jej trzypokojowym domu, zaproponowałam, żeby to on przeprowadził się do mojego małego mieszkania. Nie wiedziałam wtedy, że prawdziwy powód jego sugestii wyjdzie na jaw podczas wizyty u jego matki.
Wyszłam za mąż za mężczyznę starszego o dwadzieścia lat, gdy miałam zaledwie 25 lat. W tamtym czasie pracowałam jako asystentka w kancelarii prawnej, gdzie on był partnerem. Pomimo dezaprobaty mojej rodziny, posłuchałam swojego serca. Teraz, po latach, czuję się odizolowana i zmagam się z trudnościami.
Żona mojego syna zawsze robiła wszystko za niego, nawet nie pozwalając mu sprzątać po sobie talerza ze stołu. Teraz dzwoni do mnie, narzekając, że jej mąż nie pomaga w domu. Jak mogę jej pomóc? Mój były mąż też nie był idealny. Nadal żyje i ma się dobrze, tylko teraz uprzykrza życie innej kobiecie zamiast mnie. Oto jak to wszystko się potoczyło.
Moja teściowa, Anna, ma 50 lat. Jest pełną życia i atrakcyjną kobietą, która lubi śledzić najnowsze trendy mody i dbać o swoją szczupłą sylwetkę. Rozwiodła się z ojcem mojego męża, Piotra, lata temu i postanowiła poświęcić swoje życie jedynemu synowi. Mimo że mieszka w innej części miasta, wydaje się, jakby była zawsze w pobliżu.
Pozwoliłam mojej córce i jej mężowi zamieszkać w moim domu, gdy przechodzili trudny okres, ale zaczęli ustalać własne zasady. Nie pozwolę na to, bo to mój dom, więc wszystko będzie robione po mojemu. Moja córka postanowiła wyjść za mąż przed ukończeniem studiów. Próbowałam ją przekonać, żeby nie podejmowała tak pochopnej decyzji, ale nie posłuchała.
Popełniłam wiele błędów w życiu, ale największy z nich nadal mieszka obok mnie i nie wiem, co zrobić. Miałam 24 lata, kiedy wyszłam za mąż za mężczyznę o imieniu Michał. Był ode mnie trzy lata starszy. Wtedy wydawał się rycerzem na białym koniu. Przynosił mi kwiaty, dawał prezenty, nosił moje ciężkie torby i nigdy mnie nie zawiódł. A przynajmniej tak myślałam.
