Emilia zawsze marzyła o posiadaniu dzieci. Ludzie wokół niej nigdy nie wiedzieli, czy jej synowie mają tego samego ojca. Chłopcy sami również nie byli tego pewni. Emilia nigdy nie wyszła za mąż, miała przelotne związki, ale nic poważnego. Pracowała jako kierowniczka sklepu (nikt nie wie, jak zdobyła tę pracę), co pozwalało jej
Mój brat postanowił wychować trójkę swoich dzieci samodzielnie po tym, jak jego żona odeszła do kolegi z pracy. Od tamtej pory nigdy nie chciał wchodzić w nowy związek. Mój brat ma wyższe wykształcenie i nawet dwa dyplomy. Z zawodu jest kucharzem. Odkąd pamiętam, pracował w różnych kawiarniach i restauracjach. Zawsze kupował swoim dzieciom to, co najlepsze. Dziękowali mu, ale zawsze prosili o więcej.
Kiedyś miałam bardzo bliską relację z jedną z moich sąsiadek. Nie mogę powiedzieć, że była moją przyjaciółką, ale macierzyństwo nas połączyło. Obie mamy dzieci w podobnym wieku i tak to się zaczęło.
Przede wszystkim powinnam wspomnieć, że pochodzę z małego miasteczka. Nie lubię życia w mieście. Czyste powietrze, mnóstwo świeżych owoców i warzyw, życie we własnym tempie i zwykli ludzie – to jest to, co najbardziej kocham w życiu w małym miasteczku. Kiedy mój syn skończył 8 lat, jego ojciec nas opuścił. Nawiasem mówiąc, zostawił nas dla kobiety z miasta. Powiedział, że
Kasia i jej brat Jakub zdecydowali, że ona i jej mąż powinni opuścić swoje mieszkanie. Wszystko dlatego, że ich tata nie chce sprzedać domu, a Jakub odmawia zamieszkania z nim.
Jest ode mnie cztery lata młodszy, więc nasi rodzice zawsze wydawali się go faworyzować. Zwłaszcza tata. W szkole było trochę łatwiej: przynajmniej tam nie musiałem walczyć o uwagę.
Kiedy nasze dzieci dorosły, myśleliśmy z mężem, że w końcu będziemy mogli odetchnąć z ulgą. Mieliśmy dwie córki do utrzymania i było ciężko. Oboje pracowaliśmy długie godziny w lokalnej fabryce, zarabiając ledwo tyle, by przetrwać. Oszczędzaliśmy na wszystkim, aby nasze dziewczynki miały to, czego potrzebowały. Byłam dumna, że nasze dzieci uczęszczały do dobrych szkół, tak jak dzieci z bogatszych rodzin. Odmawialiśmy sobie tak wiele, aby nasze córki mogły mieć
Nawet w dzisiejszym nowoczesnym świecie, niektóre sytuacje wydają się być powrotem do czasów feudalnych. Tak było w przypadku Aleksandry. Jej rodzina była mała: matka, starsza siostra i ona sama. Życie było trudne, ale jakoś sobie radzili. Aleksandra miała szczęście, gdy poznała miłego, ambitnego mężczyznę o imieniu Bartek. Jednak Aleksandra ciągle musiała wymyślać sposoby, aby pomóc swojej rodzinie, często kosztem własnego szczęścia i szczęścia swojego męża.
„Posłuchaj mnie, synu…” szepnęła matka. Każde słowo było walką, gdy choroba powoli odbierała jej życie. Leżała w łóżku, wychudzona i osłabiona. Grzegorz ledwo ją rozpoznawał; zawsze była wysoka, silna i pełna życia. Ale teraz… „Synu, proszę, nie zostawiaj Niny… Ona potrzebuje kogoś, kto się nią zaopiekuje. Ona nie jest jak inni…”
Czekała mnie lekcja życia… Gdy wspominam przeszłość, zastanawiam się, czy byłam dobrą matką, czy popełniłam błędy, za które teraz płacę wysoką cenę… Poświęciłam całe swoje życie dzieciom. Wychowywałam je sama. Mój mąż zmarł, gdy nasz syn miał zaledwie dwa miesiące, a wtedy już wychowywaliśmy naszą najstarszą córkę. Ciężko pracowałam. Ale nigdy
Miałam zaledwie 23 lata, kiedy mój mąż mnie opuścił, zostawiając mnie samą z naszym małym synem, Jankiem. Janek miał wtedy tylko trzy lata. Mąż odszedł, bo miał dość ciągłych problemów – w końcu musiał zarabiać pieniądze i wydawać je na rodzinę. Nie podobało mu się to wcale. Dlaczego miałby wydawać na rodzinę, skoro mógłby wydawać na siebie i swoją kochankę?
Nasza rodzina jest w trudnej sytuacji, wszystko przez to, że mama zawsze zachęcała moją młodszą siostrę do pewnych zachowań, a teraz musi zmagać się z konsekwencjami.
