Od momentu, gdy Zosia pojawiła się w naszym życiu, stała się jego centrum. Obsypywaliśmy ją miłością i możliwościami. W miarę jak dorastała, rosły także jej ambicje. Jednak w pogoni za jej marzeniami straciłam coś niezastąpionego.
Jestem wyczerpana robieniem wszystkiego sama—moje dorosłe dzieci nawet o mnie nie wspominają. Ostrzegłam ich: albo zaczną pomagać, albo sprzedam cały majątek i zapłacę za pobyt w domu opieki. Mój mąż i ja poświęciliśmy nasze życie na wychowanie syna i córki. Daliśmy im wszystko, na co nas było stać, ale teraz wydaje się, że o mnie zapomnieli.
W wieku 60 lat, mój mąż i ja doszliśmy do bolesnego wniosku, że nasze dzieci już nas nie potrzebują. Cała trójka wzięła od nas, co chciała, i po prostu zostawiła ojca i matkę za sobą. Nasz syn nawet nie odbiera telefonu, gdy dzwonię. Czy nikt nie będzie tam, aby nam pomóc na starość? Wyszłam za mąż w wieku 20 lat.
Jestem wyczerpana robieniem wszystkiego sama—moje dorosłe dzieci nawet o mnie nie wspominają. Ostrzegłam ich: albo zaczną pomagać, albo sprzedam cały majątek i zapłacę za pobyt w domu opieki. Mój mąż i ja poświęciliśmy nasze życie na wychowanie syna i córki. Daliśmy im wszystko, na co nas było stać, ale teraz wydaje się, że o mnie zapomnieli.
Jestem wyczerpana robieniem wszystkiego sama – moje dorosłe dzieci nawet mnie nie zauważają. Ostrzegałam ich: albo mi pomogą, albo sprzedam cały majątek i zapłacę za pobyt w domu opieki. Mój mąż i ja poświęciliśmy nasze życie dla naszych dzieci. Wychowaliśmy syna i córkę, dając im wszystko, na co nas było stać. Teraz nawet nie dzwonią.
