Witajcie. Mam na imię Emilia i pracuję jako pielęgniarka w tętniącym życiem szpitalu miejskim. Niedawno przyjęliśmy starszego pana na leczenie. Był uroczy, pełen opowieści i miał zaraźliwy śmiech. Na szczęście jego stan nie był zagrażający życiu, ale musiał pozostać na oddziale przez kilka tygodni. Nie w domu, lecz pod czujnym okiem personelu medycznego. Przez pierwszy tydzień wszystko wydawało się pełne nadziei. Starszy pan
Witam wszystkich. Mam na imię Emilia i pracuję jako pielęgniarka w tętniącym życiem szpitalu miejskim. Niedawno przyjęliśmy starszego pana na leczenie. Był uroczy, pełen opowieści i miał zaraźliwy śmiech. Na szczęście jego stan nie był zagrażający życiu, ale musiał pozostać na oddziale przez kilka tygodni. Nie w domu, lecz pod czujnym okiem personelu medycznego. Przez pierwszy tydzień wszystko wydawało się pełne nadziei. Starszy pan
Jestem wyczerpana robieniem wszystkiego sama—moje dorosłe dzieci nawet o mnie nie wspominają. Ostrzegłam ich: albo zaczną pomagać, albo sprzedam cały majątek i zapłacę za pobyt w domu opieki. Mój mąż i ja poświęciliśmy nasze życie na wychowanie syna i córki. Daliśmy im wszystko, na co nas było stać, ale teraz wydaje się, że o mnie zapomnieli.
Jestem wyczerpana robieniem wszystkiego sama—moje dorosłe dzieci nawet o mnie nie wspominają. Ostrzegłam ich: albo zaczną pomagać, albo sprzedam cały majątek i zapłacę za pobyt w domu opieki. Mój mąż i ja poświęciliśmy nasze życie na wychowanie syna i córki. Daliśmy im wszystko, na co nas było stać, ale teraz wydaje się, że o mnie zapomnieli.
Jestem wyczerpana robieniem wszystkiego sama – moje dorosłe dzieci nawet o mnie nie wspominają. Ostrzegłam ich: albo mi pomogą, albo sprzedam cały majątek i zapłacę za pobyt w domu opieki. Mój mąż i ja poświęciliśmy nasze życie dzieciom. Wychowaliśmy syna i córkę, dając im wszystko, na co nas było stać. Teraz wydaje się, że o mnie zapomnieli.
