Był już ojcem w momencie ich rozwodu—jego syn miał wtedy zaledwie cztery lata. Nie ukrywał tego przede mną, więc od początku wiedziałam, że będę częścią patchworkowej rodziny.
Uwielbiając swoją pracę, powrót z urlopu macierzyńskiego był dla mnie słodko-gorzki, rozdarta między karierą a opieką nad naszą małą radością, Aurorą. Planujemy zapisać ją do przedszkola, gdy skończy trzy i pół roku, ale do tego czasu musieliśmy z mężem, Krzysztofem, znaleźć rozwiązanie w kwestii opieki nad dzieckiem. To nie miało być tanie.
Kiedyś miałam bardzo bliską relację z jedną z moich sąsiadek. Nie mogę powiedzieć, że była moją przyjaciółką, ale macierzyństwo nas połączyło. Obie mamy dzieci w podobnym wieku i tak to się zaczęło.
Czuję, że jeśli moja teściowa wkrótce się nie wyprowadzi, mój mąż i ja skończymy rozwodem. Ma talent do wbijania klina między nas. Wiedziałam, że nie była zachwycona moim wyborem partnera, ale miałam nadzieję, że narodziny naszej córki pomogą jej się z tym pogodzić. Teraz wydaje się, że tylko udawała, że go lubi, a w rzeczywistości
„Co w tym złego? Mamy razem dziecko!” odpowiedziała synowa. Nie ma w tym nic złego. Co więcej, Liliana rozstała się ze swoim pierwszym mężem, Jerzym.
W pracy dostałam nową asystentkę, która dopiero się uczy, więc muszę jej sporo pomagać. Byłam tak wyczerpana, że ledwo doczołgałam się do domu. A tam sytuacja była jeszcze bardziej wyczerpująca.
Kochając moją pracę tak, jak to robię, odliczanie do końca urlopu macierzyńskiego zaczęło się w momencie, gdy się od niej oderwałam, pełna chęci powrotu do obowiązków, ale bez pojęcia o opiece nad naszym małym skarbem, Jagodą. Miałam nadzieję opóźnić przedszkole do jej trzech i pół roku, co skłoniło mnie i mojego męża, Michała, do rozważenia zatrudnienia niani. Droga opcja, ale wtedy pojawiła się nieoczekiwana propozycja od mojej teściowej, Haliny
