Moje życie rozpadło się w jednej chwili, gdy mąż odszedł, a rodzina zaczęła się kłócić o dom po babci. Uciekłam na wieś, by odnaleźć spokój, ale tam czekały na mnie nie tylko wspomnienia, lecz także stare rany i nowe konflikty. Czy można odbudować siebie, gdy wszystko wokół się wali?
W tej historii opowiadam o tym, jak moja teściowa doprowadziła do rozpadu mojego małżeństwa z Krzysztofem, moją pierwszą miłością. Przeżyłam upokorzenie, samotność i walkę o własne szczęście w małym nadmorskim miasteczku i w Warszawie. Mimo bólu, odnalazłam siebie i zrozumiałam, że czasem trzeba stracić wszystko, by odnaleźć prawdziwe szczęście.
Od pierwszych chwil mojego życia kwiaty były dla mnie czymś więcej niż ozdobą – były ucieczką, terapią i powodem do walki. Przez rodzinne konflikty, samotność i zdradę, to właśnie one pozwoliły mi przetrwać i odnaleźć sens. Dziś pytam: czy można naprawdę zacząć od nowa, jeśli w sercu wciąż kwitną dawne rany?
