Poszukiwanie wskazówek dotyczących zarządzania emocjonalnym i finansowym obciążeniem związanym z dwójką rodzeństwa, które od ponad roku pozostaje bez pracy i w dużej mierze polega na wsparciu naszej matki.
Niedawno postanowiłam zwolnić tempo i zacząć żyć dla siebie. Zwłaszcza że mój syn Marek ma już 31 lat, pomyślałam, że nadszedł czas, aby wziął na siebie więcej odpowiedzialności. Nie wiedziałam jednak, że moje dobre intencje wprowadzą mnie w skomplikowaną sytuację.
Dorastałem w rodzinie, która z pozoru wydawała się harmonijna. Moi rodzice, którzy wychowywali także moją młodszą siostrę, Wiktorię, zapewnili nam solidne wykształcenie i zawsze byli wzorem tego, jak traktować się z szacunkiem i życzliwością. Jednak pod powierzchnią narastały napięcia, które ostatecznie doprowadziły do dramatycznego rozpadu rodziny.
Moja matka uważa, że mój mąż, Kamil, to nieudacznik, ponieważ nie jest w stanie samodzielnie utrzymać naszej rodziny. Za każdym razem, gdy dzwoni, z uśmieszkiem pyta: „Czy już zjedliście ostatni bochenek chleba, czy jeszcze coś zostało?” Czy ona nie zdaje sobie sprawy, jak bardzo się trudzimy? Obecnie Kamil jest jedynym żywicielem w naszej rodzinie. Nasz mały syn, Michał, ma zespół Downa, co dodatkowo obciąża nas emocjonalnie i finansowo.
