Od lat próbowałam nauczyć moją rodzinę szacunku do mojej prywatności, ale każda próba kończyła się awanturą lub łzami. Opowiadam o tym, jak nieproszeni goście potrafią zburzyć spokój, a stawianie granic bywa bolesne, zwłaszcza gdy chodzi o najbliższych. To historia o rodzinnych konfliktach, samotności i odwadze, by zawalczyć o siebie.
Każde Święto Dziękczynienia moi teściowie mają talent do pojawiania się bez zapowiedzi, zostawiając mnie w kuchni na kilka dni. W tym roku postanowiłam postawić na swoim, ale sprawy nie potoczyły się zgodnie z planem. Zamiast spokojnego święta, znalazłam się w wirze chaosu i rozczarowania.
Moje plany na relaksujący dzień wolny legły w gruzach, gdy niespodziewanie zadzwonił dzwonek do drzwi. Na progu stały trzy osoby: mężczyzna i kobieta w średnim wieku oraz młoda dziewczyna.
Tak bardzo przyzwyczailiśmy się do nachalności rodziny mojego męża, że nawet bez zapraszania kogokolwiek, spędzam co najmniej dwa dni w kuchni. Przygotowując jedzenie dla głodnych gości, którzy nigdy nie zostali faktycznie zaproszeni. Zazwyczaj goście nie przynoszą prezentów. Uważają, że samo pojawienie się w naszym domu i poświęcenie uwagi to wystarczający prezent.
