W wieku zaledwie 20 lat wierzyłam, że znalazłam swoje schronienie u boku Marka i jego ojca, Roberta. Początkowo Robert przyjął mnie jak córkę, której nigdy nie miał, otaczając mnie ciepłem i dbając, by Marek spełniał każdą moją zachciankę. Nasze szczęście jednak było krótkotrwałe, gdy dowiedzieliśmy się, że nasze nienarodzone dziecko będzie musiało zmierzyć się z poważnymi problemami zdrowotnymi. Reakcja Marka i Roberta była szokująco bezduszna, co zapoczątkowało nieoczekiwaną i wyczerpującą podróż.