Miałam szansę na awans, który mógł zmienić całe moje życie. Zrezygnowałam z niego dla rodziny, ale przez lata czułam się niedoceniona i zapomniana. Dopiero słowa mojej wnuczki sprawiły, że spojrzałam na swoje wybory inaczej.
Wszyscy wiedzą, jak trudne jest opiekowanie się chorym człowiekiem. To niezwykle trudne zadanie, nawet jeśli chodzi o bliskiego członka rodziny. Opiekowałam się ojcem mojej synowej, Januszem, przez 8 lat. W zasadzie był dla mnie obcym człowiekiem. Nikt nigdy mi za to nie podziękował, i czuję się głęboko zraniona. Mam na imię Penelopa.
Mieszkając na wsi, podczas gdy moje dzieci mieszkają w mieście, nie odwiedziłam mojego syna i jego żony od czasu ich ślubu w zeszłym roku. Postanawiając zrobić przerwę od ogrodnictwa, w tym roku udałam się do miasta, tylko po to, aby znaleźć się przytłoczona domowymi obowiązkami w ich miejscu, bez nawet słowa podziękowania.
