Moja córka, Ewa, przechodziła przez bolesny rozwód, a ja stanęłam po jej stronie, przekonana o jej niewinności. Pół roku później okazało się, że to ona stała się moją największą przeciwniczką, a ja musiałam wybrać między lojalnością wobec niej a prawdą. To opowieść o naszej bolesnej kłótni, rodzinnych konfliktach i pytaniu, czy miłość matki wystarczy, by uleczyć wszystko.
„Mój drogi synu, jeśli kiedykolwiek zauważysz, że się starzeję, proszę, bądź cierpliwy i postaraj się zrozumieć, przez co przechodzę.” Matka pisze wzruszający list do swojego syna, Łukasza, o realiach starzenia się, pełen miłości, nadziei i odrobiny smutku. Ta historia uchwyciła istotę relacji wystawionej na próbę czasu i nieuniknionych zmian, które niesie ze sobą.
Moja matka, Laura, dzwoniła do mnie codziennie, jej głos łamał się przez telefon, gdy mówiła o mojej młodszej siostrze, Katarzynie. Zasugerowała, że chciałaby zamieszkać ze mną, moim mężem Jerzym i naszym dzieckiem w mieście. Katarzyna, matka trójki dzieci, mieszkała na wsi z naszą matką. Zawsze była ulubienicą rodziców, urodziła się przedwcześnie i od pierwszego oddechu walczyła o życie.
