Jestem Marta, a to opowieść o tym, jak miłość do matki potrafi przerodzić się w ból i samotność. Moja mama, Teresa, od lat odsuwa mnie od siebie, a rodzinne konflikty narastają z każdym telefonem. Czy można kochać kogoś, kto nie chce twojej obecności?
Kilka miesięcy temu skończyłem dwadzieścia trzy lata. Zacząłem zarabiać pieniądze kilka lat temu i obecnie pracuję zdalnie. Odkąd zacząłem pracować, mój ojciec zaczął domagać się ode mnie pieniędzy. Niedawno powiedział mi, że powinienem go wspierać finansowo. Problem w tym, że mój ojciec i matka nie są biedni. Mają nawet dwa domy, z których jeden wynajmują. Nawet nie ruszyli swoich oszczędności emerytalnych.
Ostrzegałam go, ale nie posłuchał, więc nie pozwolę mu zbliżać się do mojej rodziny. Dwa lata temu rozwiodłam się z mężem. Oboje poszliśmy dalej, ale mój tata nie potrafi się z tym pogodzić.
Moja mama ciągle sprawia, że czuję się winna, bo nie mogę spędzać z nią całego czasu. Płacze przez telefon i jest bardzo zdenerwowana, gdy nie mogę być przy niej w każdej chwili. Mam 32 lata, jestem mężatką od sześciu lat i mam dwójkę dzieci. Naturalnie, jestem bardzo zajęta przez większość czasu. Moje najmłodsze dziecko nie chodzi jeszcze do przedszkola, a moje życie to wir obowiązków.
Współczuję mojemu mężowi. Rozumiem, że to jego rodzina i chce utrzymać z nimi relacje, ale oni po prostu go wykorzystują. Doszło do tego, że
Ostrzegałam go, ale nie posłuchał, więc nie pozwolę mu zbliżać się do mojej rodziny. Dwa lata temu rozwiodłam się z mężem. Oboje poszliśmy dalej, ale mój tata nie potrafi się z tym pogodzić.
Złożyła pozew o rozwód, gdy byłam w przedszkolu, a mój ojciec musiał przez lata płacić alimenty. Widzieliśmy się sporadycznie, ale emocjonalne koszty były ogromne.
Na początku starałam się jej przypodobać, ale potem zrozumiałam, że to bezcelowe. Kiedy przeprowadziliśmy się do własnego domu, sytuacja tylko się pogorszyła.
Moja mama nie pozwala mi żyć pełnią życia. Płacze przez telefon i jest bardzo zdenerwowana, kiedy nie mogę spędzać z nią całego czasu. Mam dwadzieścia dziewięć lat, jestem mężatką od pięciu lat i mam już dwójkę dzieci. Naturalnie, jestem bardzo zajęta przez większość czasu. Moja córka nie chodzi jeszcze do przedszkola, ponieważ
