Ponad 30 lat temu urodziłam trzech synów. Teraz żaden z nich nie chce pomóc ani zatroszczyć się o starzejących się rodziców. Kiedy byłam młoda, nie szczędziłam wysiłku ani zdrowia, wychowując moje dzieci. W sumie mam pięcioro: dwie córki i trzech synów. To było ponad 30 lat temu. Teraz moje dzieci mają własne rodziny. Moje relacje z
Refleksja nad moim życiem skłania mnie do pytania, czy byłam dobrą matką. Poświęciłam wszystko moim dzieciom po śmierci męża. Teraz mówią, że nie mogę mieszkać sama. Czy to wszystko było na marne?
Refleksja nad moim życiem skłania mnie do pytania, czy byłam dobrą matką. Poświęciłam wszystko moim dzieciom po śmierci męża. Teraz mówią, że nie mogę mieszkać sama. Czy to wszystko było na marne?
Do momentu, gdy skończyłam 50 lat, nie miałam pojęcia, jak może wyglądać życie innych ludzi, w innym kraju, z różnymi perspektywami na życie. Dorastając w małym miasteczku, byłam karmiona stałą dietą obowiązków i odpowiedzialności, nigdy nie kwestionując wytyczonej dla mnie ścieżki. Dopiero dużo później zdałam sobie sprawę, ile straciłam.
Nie ma ani jednego momentu w mojej pamięci, w którym priorytetem dla niej było coś innego niż jej własna przyjemność, komfort i korzyść. Moje uczucia i potrzeby zawsze były drugorzędne.
Do momentu, gdy skończyłam 50 lat, nie miałam pojęcia, jak może wyglądać życie innych ludzi, w innym kraju, z różnymi perspektywami na życie. Dorastając w małym miasteczku, byłam karmiona stałą dietą obowiązków i odpowiedzialności, nigdy nie kwestionując wytyczonej dla mnie ścieżki. Dopiero dużo później zdałam sobie sprawę, ile straciłam.
Od pierwszego spotkania zdałam sobie sprawę, że ta dziewczyna nie była gotowa na życie małżeńskie. Nie chodziło o jej wiek, miała 24 lata. Problemem był brak odpowiedzialności. Ale mój syn tego nie rozumiał – pisze Ewa. Kiedy przyprowadził ją, aby nas poznać, Zosia zachowywała się
Wychowywanie dziecka, zwłaszcza córki, oznacza dawanie jej wszystkiego, co najlepsze. Mój mąż i ja zdaliśmy sobie z tego sprawę niemal jednocześnie. Kasia urodziła się późno w naszym życiu i wiedziałam, że nie będę miała więcej dzieci. Więc nawet leżąc w szpitalu w dość niestabilnym stanie, powtarzałam to samo: kup najlepsze pieluchy i
Kiedyś miałam bardzo bliską relację z jedną z moich sąsiadek. Nie mogę powiedzieć, że była moją przyjaciółką, ale macierzyństwo nas połączyło. Obie mamy dzieci w podobnym wieku i tak to się zaczęło.
Mamy czteroletniego syna. Gdy tylko skończył trzy lata, zaczęłam intensywnie szukać pracy, ponieważ firma, w której pracowałam przed urlopem macierzyńskim, poprosiła mnie o odejście. Sytuacja z przedszkolem nie była lepsza.
Jako matka, zawsze dążę do pokoju i harmonii między moimi dziećmi; jeśli chcą doświadczyć trudów dorosłości, niech spróbują. – „Jacek, Wiktor, na pewno jesteście głodni. Nakryłam do stołu.”
To szczera opowieść o wydarzeniach, które doprowadziły mnie do głębokiej samotności, gdy zbliżam się do moich 70. urodzin. Chcę podzielić się moją historią z innymi matkami, aby uniknęły popełnienia tych samych błędów co ja. Trudno mi to przyznać, ale muszę zdać sobie sprawę, że dystans między mną a moim synem, Łukaszem, jest w dużej mierze moją winą. Kiedy zdałam sobie sprawę, że doszłam do ślepego zaułka, było już za późno. Moja relacja z mężem, Arturem, zawsze była konfliktowa i niestety wpłynęła na moją relację z Łukaszem.
