Mój mąż mnie opuścił, zabierając wszystkie nasze oszczędności, aby kupić sobie mieszkanie i zniknął. Zostałam w wynajmowanym mieszkaniu z naszą sześciomiesięczną córką. Kiedy moja teściowa się o tym dowiedziała, przyszła natychmiast. Myślałam, że będzie mnie wyśmiewać, ale zamiast tego rozkazała: „Pakuj się, ty i dziecko zamieszkacie ze mną.” Próbowałam odmówić, ale to było bardzo trudne.
Jeśli mój syn wybrał tak potrzebującą i nieszczęśliwą narzeczoną, powinien sam poradzić sobie z konsekwencjami. Tydzień przed ślubem przyniosła mi jakieś dokumenty i zaczęła składać propozycje.
Zaczęła na mnie krzyczeć, oskarżając mnie o namówienie Jana do zrobienia testu DNA. Byłam kompletnie zdezorientowana jej wybuchem. Okazało się, że
Okoliczności zmusiły mnie do zgody na to, aby moja teściowa zamieszkała z nami. Zrobiłam to, ponieważ mam wspaniałego męża, który błagał mnie o pomoc w tym trudnym czasie. Moja teściowa zdawała się zapominać, że mieszka w moim domu i zaczęła narzucać swoje zasady. Ale postanowiłam działać natychmiast. Zawsze byłam
Spędzaliśmy razem miło czas; był porządnym człowiekiem, pracował całkiem dobrze i nie mogłam narzekać na jego pensję. Ogólnie był żywą osobą, kimś, z kim chętnie spędza się czas. Ale wszystko zmieniło się na gorsze, gdy wtrąciła się jego matka.
Z jej wyrazu twarzy było jasne, że nie przyszła na przyjacielską rozmowę przy kawie. „Mój syn nie będzie gospodarzem domu!” zaczęła krzyczeć na Wiktorię. „Cześć, Elżbieto.”
Moja teściowa powiedziała mi, że odkąd Antoni ożenił się ze mną, stał się samolubny i niemiły. Ale stanowczo się z tym nie zgadzam.
– Na koniec moja teściowa odmówiła wyprowadzki z naszego jednopokojowego mieszkania, możecie w to uwierzyć? – trzydziestosześcioletnia Natalia prawie płakała. – Odliczałam dni, aż w końcu będziemy mogli mieszkać osobno! Uzgodniliśmy to razem, wszystko było ustalone. Sama się zgodziła! Spłacaliśmy kredyt hipoteczny na to mieszkanie przez dziesięć lat! A teraz mówi
– W końcu moja teściowa odmówiła wyprowadzki z naszego jednopokojowego mieszkania, możecie w to uwierzyć? – trzydziestosześcioletnia Natalia prawie płakała. – Odliczałam dni, aż w końcu będziemy mogli żyć osobno! Uzgodniliśmy to razem, wszystko było ustalone. Sama się zgodziła! Spłacaliśmy kredyt hipoteczny na to mieszkanie przez dziesięć lat! A teraz mówi
