Przez osiemnaście lat codziennie podawałam kawę panu Nowakowi w naszym małym bistro na warszawskiej Pradze. Nigdy nie zamieniliśmy więcej niż kilku słów, aż pewnego dnia przestał przychodzić. To, co odkryłam później, na zawsze zmieniło moje spojrzenie na ludzi i własne życie.
W tej historii opowiadam o jednym z najtrudniejszych dni mojego życia, kiedy razem z synem Szczepanem trafiliśmy do niepozornej kawiarni w centrum miasta. To miejsce stało się dla nas schronieniem w chwili rodzinnego kryzysu i pozwoliło mi spojrzeć na nasze problemy z innej perspektywy. Przeżyliśmy tam emocjonalną rozmowę, która na zawsze zmieniła nasze relacje.
Przez osiemnaście lat podawałam kawę panu Franciszkowi w naszej małej warszawskiej kawiarni, nie wiedząc nic o jego życiu. Gdy pewnego dnia przestał przychodzić, odkryłam prawdę, która zmieniła moje spojrzenie na ludzi i samą siebie. To opowieść o samotności, uprzedzeniach i tym, co pozostaje niewypowiedziane między wierszami codzienności.
