Relacja między matką a córką może być skomplikowana. Moja mama, na przykład, odmawia pomocy przy moim dziecku z powodu mojego rozwodu. Mówi, że skoro nie potrafiłam uratować swojego małżeństwa, muszę teraz radzić sobie sama. Małżeństwo moich rodziców też nie było idealne. Mama tolerowała zdrady i przemoc ze strony taty. Była dumna ze swoich poświęceń.
„Myślałam, że żartuje, ale potem zadzwoniła i powiedziała, że znalazła najemców na swój dom,” mówi Sara. „I co teraz? Czy ona wprowadza się do was?”
W wieku 17 lat nie może pojąć, jak ktoś mógłby to zrobić ludziom, którzy ją wychowali. „Jej biologiczna matka odeszła, aby założyć nową rodzinę.”
W swoich wczesnych trzydziestkach skupiali się na karierze i osobistych celach. Postanowili poczekać z założeniem rodziny. Ale kiedy ich dziecko się urodziło, dziadkowie, którzy obiecali pomoc, zniknęli bez śladu.
Trudno mi być taką niedoskonałą żoną, gdy moja matka, babcia i siostra są perfekcyjnymi gospodyniami domowymi. Moja babcia wychowała moją matkę w przekonaniu, że żona powinna umieć wszystko. Dom jest czysty, posiłki przygotowane, koszule męża wyprasowane, a prace domowe dzieci zrobione. Co najważniejsze, kobieta powinna również przyczyniać się do budżetu domowego.
Nasza rodzina jest w trudnej sytuacji, wszystko przez to, że mój tata zawsze zachęcał mojego młodszego brata do pewnych zachowań, a teraz wszyscy musimy ponosić tego konsekwencje.
– Cześć, Aniu. Jak leci? Coś nowego?
Emilia zawsze żyła pod kontrolą najbliższych jej osób. Była do tego przyzwyczajona i nigdy się nie sprzeciwiała, nawet nie zastanawiając się, co mogłoby być dla niej najlepsze. Zawsze była posłuszna. Jej surowi rodzice nauczyli ją posłuszeństwa od szkoły podstawowej. Jej matka, Anna, nalegała, aby Emilia uczęszczała do prestiżowej prywatnej szkoły. Rodzina zakładała, że jej miłość do literatury doprowadzi ją do udanej kariery, ale życie miało inne plany.
Tata miał mnie jak najszybciej, aby zatrzymać moją mamę. Ale ich małżeństwo rozpadło się po zaledwie 3 latach. Nadal nie wiem, czy to była moja wina.
Jestem wyczerpana robieniem wszystkiego sama – moje dorosłe dzieci nawet mnie nie zauważają. Ostrzegałam ich: albo mi pomogą, albo sprzedam cały majątek i zapłacę za pobyt w domu opieki. Mój mąż i ja poświęciliśmy nasze życie dla naszych dzieci. Wychowaliśmy syna i córkę, dając im wszystko, na co nas było stać. Teraz nawet nie dzwonią.
Gdyby tylko wszystko potoczyło się inaczej, historie takie jak moja byłyby znacznie rzadsze. Wyszłam za mąż trzy lata temu. Mój mąż i ja mieliśmy idealny związek. Wszystko układało się świetnie, aż do momentu narodzin naszego dziecka.
Karolina jest na emeryturze od wielu lat. Patrzy przez okno, zastanawiając się, co teraz robią jej dorosłe dzieci, Ania i Grzegorz. Czy przyjdą złożyć jej życzenia urodzinowe? Może chociaż zadzwonią? Nie wydaje się, żeby chcieli spędzać wolny czas ze swoją starszą matką. „Pamiętam, kiedy mój mąż zostawił mnie z trójką dzieci. Nie chciał…”
