Według Światowej Organizacji Zdrowia, wiek 75-90 lat jest uważany za starość. Jednak nie oznacza to, że każda starsza osoba jest bezradna. Wiele z nich wciąż ma wiele do zaoferowania i zasługuje na szacunek oraz wsparcie ze strony rodziny.
Winogrona, jabłka, banany, gruszki… „Dla mojego ulubionego wnuczka!” ogłasza dumnie. Podczas gdy moja mama obsypuje mojego syna uwagą, mam mieszane uczucia. To nie jest to, czego chcę, żeby się nauczył.
Na początku miałam wspaniałe relacje z teściową; bardzo o mnie dbała. Ale gdybym wiedziała, że taka troska może prowadzić do takich skutków, postąpiłabym inaczej.
Oczywiście, wygodnie jest mieć pomocną dłoń w pobliżu, ale czy ktoś zapytał, czy Babcia chce być tą osobą? Kiedy jest ktoś, z kim można zostawić dziecko, młoda matka
W ich umysłach tradycja nakazuje, że mężczyzna zarabia pieniądze, a żona zarządza domowym budżetem. Mój mąż i ja wciąż próbujemy nawigować w tym staroświeckim układzie we współczesnej Polsce.
Potrzebuję porady. Jak powinnam postąpić z moją teściową? Nie odwiedziła swoich wnuków od ośmiu miesięcy. Nie dzwoni, nie pisze, mimo że mieszkamy w tym samym mieście. Mieszkamy bardzo blisko siebie. Osobiście nie potrzebuję, żeby do nas przychodziła, ale jestem głęboko zraniona jej podejściem do moich dzieci. Dlaczego je ignoruje? Jakby zostały wymazane z jej życia.
Nalega na posiadanie własnego pokoju, ale co mogę zrobić? Nie możemy wszyscy zmieścić się w jednym pokoju; mam dwoje dorosłych dzieci i męża. Ta sytuacja rozdziera naszą rodzinę.
Według niego to ma sens: w końcu pomogli nam przy naszym remoncie. Ale w rzeczywistości, nie zrobili tego. Mój brat i jego żona nigdy nie kiwnęli palcem.
Mam 10-letnią córkę z pierwszego małżeństwa i 5-letniego syna z obecnym mężem. Tradycja mojej teściowej, polegająca na faworyzowaniu najmłodszego wnuka, powoduje napięcia i urazy w naszej rodzinie.
Ona widzi w nim coś, czego ja nie potrafię zrozumieć. Nie ma własnego mieszkania, jego kariera stoi w miejscu i mało prawdopodobne, że kiedykolwiek się to zmieni.
Relacje międzypokoleniowe są tak stare jak świat. Niektórzy mają szczęście mieć rodziców, którzy wspierają ich na każdym kroku przez całe życie. Inni zmagają się z trudnościami w relacjach z dziećmi. Niezależnie od tego, zawsze będą pewne problemy między dwoma, a nawet trzema pokoleniami. Ta historia jest świadectwem tej złożoności.
Mój brat postanowił wychować trójkę swoich dzieci samodzielnie po tym, jak jego żona odeszła do kolegi z pracy. Od tamtej pory nigdy nie chciał wchodzić w nowy związek. Mój brat ma wyższe wykształcenie i nawet dwa dyplomy. Z zawodu jest kucharzem. Odkąd pamiętam, pracował w różnych kawiarniach i restauracjach. Zawsze kupował swoim dzieciom to, co najlepsze. Dziękowali mu, ale zawsze prosili o więcej.
