Już od pierwszych słów przenoszę Was do dnia, w którym mój świat runął – zostałam wyrzucona z własnego mieszkania przez męża, który obwinił mnie o chorobę naszej córki. Opowiadam o bólu, samotności i walce o dziecko w polskich realiach, gdzie rodzina i sąsiedzi nie zawsze są wsparciem. To historia o upadku, ale i o sile, która rodzi się z rozpaczy.
Moja historia zaczyna się od dramatycznego telefonu, który rozdarł naszą rodzinę i wystawił na próbę moją miłość do córki. Przez lata walczyłam o zdrowie i szczęście Julki, zmagając się z brakiem wsparcia ze strony męża i własnej matki. Dopiero nieoczekiwane spotkanie z nieznajomą kobietą na klatce schodowej dało mi siłę, by zawalczyć o przyszłość mojego dziecka i siebie.
Moje życie rozpadło się w jednej chwili, gdy usłyszałem od żony, że nasz syn nie wróci do domu. Zostałem sam z chorym dzieckiem, bez wsparcia rodziny, z poczuciem winy i żalu do świata. Ale to właśnie wtedy, gdy wszystko się waliło, pojawiła się nadzieja tam, gdzie się jej nie spodziewałem.
Moje życie rozpadło się w jednej chwili – żona zostawiła mnie z ciężko chorym synem, a ja musiałem walczyć o każdy dzień. Przeżyłem zdradę, samotność i śmierć najbliższej osoby, ale nie pozwoliłem, by los odebrał mi resztki nadziei. Dziś wiem, że nawet w największym mroku można znaleźć światło – tylko czy zawsze trzeba za nie płacić tak wysoką cenę?
Od zawsze byłam silna i samodzielna, ale po śmierci męża świat runął mi pod nogami. Zostałam sama z chorą córką i nagle musiałam walczyć nie tylko z codziennością, ale też z własną rodziną, która chciała odebrać mi wszystko. Czy można ufać bliskim, gdy w grę wchodzą pieniądze i spadek?
Piętnaście lat żyłem w przekonaniu, że mam szczęśliwą rodzinę. Wszystko runęło, gdy żona zniknęła bez słowa, a choroba córki ujawniła tajemnicę, która zmieniła mnie na zawsze. Dziś pytam siebie: czy można kochać dziecko, które nie jest twoje – i czy prawda zawsze wyzwala?
To opowieść o tym, jak w najtrudniejszym momencie życia, kiedy wszystko wydawało się stracone, odnalazłam siłę w modlitwie. Zmagając się z chorobą syna i rozpadającą się rodziną, musiałam odnaleźć sens i motywację do walki. Dzięki wierze i wsparciu bliskich nauczyłam się przebaczać i ufać, nawet gdy świat walił mi się na głowę.
