Od kiedy pojawiły się na świecie moje młodsze siostry, bliźniaczki, czułam się w domu niewidzialna. Gdy w końcu odważyłam się powiedzieć mamie, co czuję, wybuchła rodzinna burza, która zmieniła wszystko. Czy naprawdę jestem czarną owcą tylko dlatego, że chciałam być zauważona?
Zaczęło się od upokorzenia – zemdlałam na oczach całej rodziny podczas komunii mojego syna, bo byłam wykończona opieką nad bliźniakami i brakiem wsparcia ze strony męża. W tej historii opowiadam o samotności, rodzinnych konfliktach i o tym, jak jedno dramatyczne wydarzenie potrafi obnażyć prawdę, której nikt nie chciał widzieć. To opowieść o walce o siebie, o dzieci i o rodzinę, która musiała przejść przez kryzys, by się odrodzić.
Wiktoria zawsze była niezależna, nigdy nie czując potrzeby ustatkowania się. W wieku 36 lat decyduje, że czas na dziecko, z radością przyjmując samotne macierzyństwo. „Jeśli spotkam kogoś, to świetnie,” mówiła, „ale nie będę czekać.” Mało wiedziała, że narodziny jej syna przyniosą nie tylko nowe życie do jej świata, ale także tajemniczą postać, która za nią podąża.
