Jestem wyczerpana robieniem wszystkiego sama—moje dorosłe dzieci nawet mnie nie zauważają. Ostrzegłam ich: albo zaczną pomagać, albo sprzedam cały majątek i zapłacę za pobyt w domu opieki. Mój mąż i ja poświęciliśmy wszystko dla naszych dzieci. Wychowaliśmy syna i córkę, dając im wszystko, na co nas było stać. Teraz nawet nie dzwonią.
Mam na imię Emilia, mam 35 lat. Od trzech lat jestem żoną Michała. To mój drugi mąż. Mój pierwszy mąż był moją miłością z czasów studiów: piękna historia, która zakończyła się zdradą i nieporozumieniem. Z tego małżeństwa mam syna o imieniu Eryk, który urodził się w 2014 roku. W tym samym roku się rozstaliśmy.
Zmagamy się z teściami, którzy są zamożni, ale nie chcą pomóc w zebraniu wkładu własnego na dom. Szukamy porady, jak poradzić sobie z tą sytuacją.
Spędziłam tydzień w mieszkaniu mojej córki i szybko zdałam sobie sprawę z głębokości jej małżeńskich problemów. Za jej radosną fasadą kryło się trudne małżeństwo. Moje własne małżeństwo miało swoje wzloty i upadki, ale zawsze traktowaliśmy się z szacunkiem. Ta historia opowiada o bolesnej rzeczywistości odkrycia cierpienia mojej córki i trudnych decyzjach, które musiały zostać podjęte.
Emilia zawsze marzyła o posiadaniu dzieci. Ludzie wokół niej nigdy nie wiedzieli, czy jej synowie mają tego samego ojca. Chłopcy sami również nie byli tego pewni. Emilia nigdy nie wyszła za mąż, miała przelotne związki, ale nic poważnego. Pracowała jako kierowniczka sklepu (nikt nie wie, jak zdobyła tę pracę), co pozwalało jej
„Nie rozmawialiśmy z tatą od czterech miesięcy,” mówi trzydziestoletnia Anna. „Zablokowałam go wszędzie, umieściłam na czarnej liście, a co najważniejsze, przestałam mu pomagać finansowo… Teraz płacę tylko za jego czynsz i raz w miesiącu zamawiam dostawę podstawowych produktów spożywczych, takich jak ryż, olej i cukier. To wszystko. Resztę musi opłacić sam.”
Według niego to ma sens: w końcu pomogli nam przy naszym remoncie. Ale w rzeczywistości, nie zrobili tego. Mój brat i jego żona nigdy nie kiwnęli palcem.
Prawdziwi mężczyźni są niezapomniani tylko w książkach. W rzeczywistości są egoistycznymi, dumnymi narcyzami, którzy nie potrzebują chleba, aby się najeść; wystarczy im, że mogą się popisywać.
Mój mąż chce wybaczyć dług jego rodziców, ale moja mama uważa, że powinniśmy im przypomnieć. Co byście zrobili?
Jej córka przyprowadziła ją do nas, ukrywając prawdę, że zostanie u nas na stałe. Każdego dnia siedziała przy oknie, czekając na powrót córki.
Mimo wszystko, zawsze było mi jej żal. Było w niej coś, co wydawało się nie na miejscu. Nigdy nie lubiła pracować, ale wydawała pieniądze bez opamiętania.
Po jej ostatnich działaniach, nie jestem pewna, czy mój syn kiedykolwiek utrzyma relację z babcią. Problem polega na tym, że moja matka wykorzystywała mojego syna dla własnych korzyści przez ostatni rok.
