Pięć lat temu moi teściowie pożyczyli od nas znaczną sumę pieniędzy. W tamtym czasie była to dla nas duża kwota. Były to pieniądze z mojego zasiłku macierzyńskiego i naszych oszczędności. Pieniądze po prostu leżały na koncie. Moi teściowie pilnie potrzebowali naprawić coś w swoim domku letniskowym. Moja teściowa, pani Anna, uwielbia swój domek letniskowy.
Wychowując się, moi rodzice i dziadkowie wpajali mi zasadę „rodzina na pierwszym miejscu”. Najpierw zaspokój potrzeby domowe, a jeśli zostanie ci pieniędzy, wtedy możesz pomyśleć o sobie. Mój mąż i dzieci zawsze byli na pierwszym miejscu. Ta zasada pomogła mi zbudować dom i wychować dwoje dzieci. Razem z mężem zapewnialiśmy im wszystko, co potrzebne.
Moja synowa ciągle do mnie dzwoni, narzekając, że mój syn przestał pomagać w domu. Ostrzegałam ją, że tak może się stać, ale teraz nie wiem, jak jej pomóc. Jakieś rady?
Na początku miałam wspaniałe relacje z teściową; bardzo o mnie dbała. Ale gdybym wiedziała, że taka troska może prowadzić do takich skutków, postąpiłabym inaczej.
Niedawno zrozumieliśmy z mężem, że nasza rodzina przerasta nasze dwupokojowe mieszkanie. Nasze dzieci są różnej płci i każde potrzebuje własnej przestrzeni. Zdecydowaliśmy się kupić dom dla matki mojego męża, ale teraz jego siostra próbuje go przejąć.
„Posłuchaj mnie, synu…” szepnęła matka. Każde słowo było walką. Choroba powoli odbierała jej życie. Leżała w łóżku, wychudzona. Dla Michała wydawała się cieniem kobiety, którą kiedyś była. Zawsze była wysoka, silna i uśmiechnięta. Ale teraz… „Synu, proszę, nie zostawiaj Lidii… Potrzebuje kogoś, kto się nią zaopiekuje. Ona nie jest jak inni…”
Jesteśmy w podobnym wieku, a nasze dzieci są mniej więcej w tym samym wieku. Jesteśmy przyjaciółmi od dawna, zawsze wspierając się nawzajem w trudnych chwilach.
Kiedy wyszłam za mąż za Jana, zaczęliśmy marzyć o własnym domu, polegając wyłącznie na sobie. Moi rodzice nie mogli nam pomóc finansowo, a babcia Jana go wychowała, więc nie chcieliśmy się do niej wprowadzać. Jan ledwo utrzymywał kontakt z matką, widując ją tylko wtedy, gdy odwiedzała jego babcię. Niedługo potem nasze życie przybrało nieoczekiwany obrót.
Moja mama obiecała nam mieszkanie babci po naszym ślubie, ale teraz chce je zatrzymać dla siebie. Co powinniśmy zrobić?
Kiedy 15 lat temu poślubiłam Jana, jego matka jasno dała do zrozumienia, że nigdy nie będziemy przyjaciółkami. Wzięliśmy ślub, ale Jan i ja mieliśmy trudności z posiadaniem dzieci. Czekaliśmy długą, bolesną dekadę. W końcu zostaliśmy pobłogosławieni synem i córką. W tych latach Jan odnosił sukcesy jako prezes dużej firmy, ale wszystko zmieniło się pewnego fatalnego wieczoru.
Mój ukochany syn mieszkał z nami na wsi do 25. roku życia. Mój mąż i ja pochodzimy z miasta, ale przeprowadziliśmy się na wieś, aby uciec od zgiełku i cieszyć się prostszym życiem. Jan, oczywiście, ukończył studia i jest teraz odnoszącym sukcesy inżynierem oprogramowania, zarabiającym dobre pieniądze. Od jego dzieciństwa staraliśmy się dać mu całą naszą miłość, ponieważ jest naszym jedynym dzieckiem.
Mam na imię Linda i chcę podzielić się swoją historią. Jestem świeżo upieczoną emerytką, zaledwie sześć miesięcy w nowym rozdziale mojego życia. Mam dorosłe dzieci, męża i psa. Nie narzekam na życie; żyję skromnie, ale wygodnie. Lubię czytać, malować i oglądać klasyczne filmy. Mimo to desperacko pragnę rozwodu. Urodziłam się i wychowałam w małym miasteczku, gdzie w końcu wyszłam za mąż.
