Babcia pilnie prosiła nas o obecność na jej urodzinach w sobotę, nalegając, abyśmy przywieźli naszego malucha. Pomimo młodego wieku mojej córki i wyzwań związanych z podróżowaniem z nią, obiecałam babci, że przyjedziemy.
Dom był stary, a podwórko zarośnięte trawą i chwastami. Ale to nie było najgorsze; chata sama w sobie była daleko od nas. To po prostu nie wydawało się właściwe.
Mam dwoje dzieci, czworo wnuków i dwoje zięciów, a mimo to żyłam jak pustelnica. Ale kiedy wspomniałam o przekazaniu mojego domu siostrzenicy, nagle się pojawili i zrobili awanturę. Teraz jest jasne, że jedyne, czego ode mnie chcą, to moja nieruchomość. Miałam nadzieję, że moje dzieci będą mnie wspierać na starość, ale zamiast tego
Po prostu nie mogę postąpić inaczej. Przeraża mnie myśl, że jeśli moja córka i zięć się rozwiodą, będzie musiała wrócić do mnie z trójką dzieci, a ja
„Jan i ja jesteśmy w szoku! Dlaczego ktoś miałby zdecydować się na rozwód w tak podeszłym wieku? Spędzili razem całe życie, wychowali dzieci, opiekowali się wnukami, a teraz ona chce to wszystko zakończyć.”
Mam 45 lat i jestem samotną matką wychowującą dwoje dzieci. Moja córka, teraz 22-letnia, zawsze była uparta i wymagająca, ale jednocześnie radosna i towarzyska. Mamy ze sobą bliską więź. Od najmłodszych lat Ania była uderzająco piękną dziewczyną, i
„To było nasze drugie małżeństwo. Moje pierwsze małżeństwo było katastrofą, podobnie jak jej. Byliśmy razem ponad pięć lat. Ona, jak teraz rozumiem, potrzebowała mężczyzny, a ja próbowałem poradzić sobie z moją poważnie obniżoną samooceną po pierwszym rozwodzie. Szczerze mówiąc, myślałem, że mam szczęście, ale wkrótce zdałem sobie sprawę, że wcale tak nie było…”
Myślała, że potrzebuje dziecka, aby jej życie było pełne. Czując presję czasu, zdecydowała się na dziecko. Ale wkrótce potem znalazła się sama, wychowując syna. Poświęcenia, które poniosła, były ogromne, a zakończenie dalekie od szczęśliwego.
Po ślubie mojego syna często odwiedzałam ich dom, przynosząc domowe posiłki i starając się pomagać. Wydawało się, że doceniają moje starania, zwłaszcza moja synowa, która zawsze cieszyła się z jedzenia, które przygotowywałam. Byłam zachwycona, że mamy tak ciepłą relację. Ale pewnego dnia, gdy odwiedziłam ich dom, była tam tylko moja synowa. Rozmowa, którą wtedy odbyłyśmy, zmieniła wszystko.
Moja synowa nie umie gotować i odmawia nauki. Twierdzi, że to strata czasu. Nie rozumiem dzisiejszych młodych kobiet. Może gdybym miała córkę, wychowałabym ją inaczej, ale mam dwóch synów. Mój najstarszy ma 31 lat, a najmłodszy właśnie skończył 18. Mój najstarszy syn wziął ślub rok temu. Jego żona jest naprawdę miła: mądra, ładna, schludna, ale nie umie gotować.
Od momentu, gdy się poznaliśmy, miałam świetne relacje z moją teściową. Zawsze była gotowa pomóc z dziećmi, a ja myślałam, że to jej wybór. Ale potem odkryłam, że sprawiało jej to dużo stresu.
Kiedy nasze dzieci wzięły ślub, ona nie mogła uczestniczyć w ceremonii, ale wysłała hojny prezent. Młoda para zaczęła swoje życie w wynajętym mieszkaniu, a niedługo potem poproszono mnie o opiekę nad jej starszą matką. Nie wiedziałam, że moje życie wywróci się do góry nogami.
