Nie mogę powiedzieć, że jestem całkowicie wyczerpana, ale chcę żyć dla siebie. Jestem zachwycona, że mam teraz wolny czas, który mogę poświęcić na własne zainteresowania.
Kiedy byłem młody, miałem pełną, szczęśliwą rodzinę. Byliśmy we trójkę: ja, mama i tata. Ale życie pisze nieprzewidywalne historie. Mama trafiła do szpitala. Wkrótce jej już nie było na tym świecie. A tata zaczął pić. Bardzo starał się poradzić sobie z żalem. Lodówka często była pusta. Chodziłem do szkoły brudny i głodny. Przestałem
Cześć wszystkim, jestem w trudnej sytuacji i naprawdę potrzebuję porady. Jestem zaręczona z niesamowitym facetem, ale mam trudności z akceptacją jego dziecka z pierwszego małżeństwa. Jakieś wskazówki lub osobiste doświadczenia byłyby bardzo pomocne!
Moja matka zachowuje się bardziej jak dziecko niż dorosła osoba. Przypomina mi młodszą siostrę, a nie dojrzałą kobietę. Muszę poświęcać się i opiekować zarówno swoją rodziną, jak i matką, ponieważ nie potrafi radzić sobie z własnymi problemami. Jest niedojrzałą osobą, która nigdy do niczego nie dążyła. Wyszła za mąż i urodziła mnie zaraz po szkole średniej. Jednakże
Mamy dwoje dzieci, syna i córkę, ale oboje są już dorośli i mają własne rodziny. Rzadko się widujemy, tylko podczas świąt. Niedawno postanowiłam, że
„Posłuchaj mnie, synu…” szepnęła matka. Każde słowo było walką, gdy choroba powoli odbierała jej życie. Leżała w łóżku, wychudzona i osłabiona. Grzegorz ledwo ją rozpoznawał; zawsze była wysoka, silna i pełna życia. Ale teraz… „Synu, proszę, nie zostawiaj Niny… Ona potrzebuje kogoś, kto się nią zaopiekuje. Ona nie jest jak inni…”
Mój mąż Filip i ja jesteśmy małżeństwem od 10 lat, a przez te lata mieliśmy jeden uporczywy problem. Tym problemem jest jego siostra, Ania.
Bartek chciał kupić własny dom bardziej niż cokolwiek innego, i zdecydowaliśmy, że razem możemy zaoszczędzić na niego znacznie szybciej, ponieważ oboje mieliśmy pracę. Ale jego ekstremalne skąpstwo nas rozdzieliło.
Znajduję się w trudnej sytuacji, ponieważ moja mama nie chce pomagać w opiece nad dziećmi, a ja muszę pracować, aby utrzymać rodzinę. Szukam porad, jak sobie z tym poradzić.
Moja córka przyjechała około 17:00 i nie była sama. Przed nią do mojego mieszkania wjechał wózek z moją wnuczką. W tym momencie kończyłam makijaż i zastanawiałam się
Czy to była wina taty? Krucha sylwetka mamy, widoczna przez jej nocną koszulę, oraz nowy, błyszczący samochód taty to najżywsze wspomnienia z dzieciństwa Zuzanny. Stała obecność mamy na kanapie w salonie była oznaką jej pogłębiającej się depresji, ale Zuzanna zrozumiała to dopiero dużo później. W małym miasteczku lat 90., nikt nie mówił o zdrowiu psychicznym.
Zawsze wiedziałam, że nie dorównam jego kulinarnym umiejętnościom, mimo że staram się poprawiać swoje zdolności. Czasami Piotr mi pomaga, ucząc mnie swoich trików. Ale wciąż czuję, że nie spełniam oczekiwań.
