Moje dzieciństwo w Brzozowie zostało brutalnie przerwane przez śmierć mamy, a potem taty. Trafiłem do domu dziecka, gdzie czułem się opuszczony i niewidzialny, aż pojawiła się ona – kobieta, którą kiedyś nazywałem „obcą”. Dziś chcę jej podziękować za to, że uratowała mnie nie tylko z sierocińca, ale i z rozpaczy.