Tak, mój mąż pochodzi z bardzo zamożnej rodziny. Jego rodzice podarowali nam dom po naszym ślubie. Kilka lat później jego rodzice postanowili wyjechać za granicę.
– Mój wypis ze szpitala był inny niż wszystkie. Mój mąż był zajęty pracą i odebrał mnie prosto z biura. Prosiłam go, żeby wziął trochę wolnego, przynajmniej jeden dzień, ale jego szef na to nie pozwolił. Prosiłam go również, żeby przygotował wszystko na przyjście dziecka, a on zapewniał mnie, że damy radę ze wszystkim—praniem, zakupami, sprzątaniem.
Od roku mój ojciec namawia mnie, abym wybaczył wujkowi i udzielił mu pomocy—w końcu to rodzina. Jednak ja doskonale pamiętam cierpienie, które zadał mi i mojemu ojcu—niczego nie zapomniałem. Teraz odmawiam jakiejkolwiek pomocy. Jestem przekonany, że nadal żywi do nas złe intencje, ale z powodu
Teraz ma prestiżową, odpowiedzialną i dobrze płatną pracę. Gdy tylko Jan kupił dom i spłacił kredyt hipoteczny, przedstawił nam swoją dziewczynę. Nie była jego pierwszą.
Matka powinna kochać swoje dzieci jednakowo. Jak to możliwe, że matka faworyzuje jedno dziecko, a zaniedbuje drugie? Niestety, to się zdarza. Moja własna córka jest tego doskonałym przykładem. Moja Emilia to duma kobieta, która umawiała się tylko z mężczyznami z zamożnych rodzin. Wybrała męża, który był odnoszącym sukcesy prawnikiem. Ale teraz obawiam się, że będę musiała wziąć moją wnuczkę pod swoją opiekę.
Często czuję się odizolowana w domu. Rodzice mojego męża mieszkają daleko i nie mogą nam pomóc. Mają również wymagające prace. Chociaż rozumiem, że zatrudnienie niani jest opcją, nie rozwiązuje to emocjonalnej pustki.
Po śmierci mojego ojca, przeprowadziłyśmy się z mamą do jego mieszkania. W tamtym czasie kończyłam studia, a moja mama nigdy nie pracowała. Ciągłe napięcie między nami skłoniło mnie do podjęcia drastycznej decyzji, która jednak nie rozwiązała naszych problemów.
Teraz ona kontynuuje studia, a my jesteśmy odpowiedzialni. Moja córka mieszka na odludziu, gdzie nie ma szkół ani nowoczesnych udogodnień. Dlatego mój prawnuk trafił do nas.
Ważne jest, aby kobiety nauczyły się nie zatracać siebie i nie skupiać się wyłącznie na obowiązkach rodzinnych. W przeciwnym razie ryzykują głębokie nieszczęście. To jest historia teściowej, która przez dekadę stawiała potrzeby swojej synowej ponad własne.
Mój syn i jego żona mieszkają osobno. Mój syn pracuje na pełen etat, podczas gdy jego żona zostaje w domu, aby opiekować się ich dwoma synami, w wieku trzech i pięciu lat. Moja synowa ciągle narzeka, że nie ma na nic czasu. Nawet gotowanie posiłków sprawia jej trudność, bo jest zawsze zajęta dziećmi. Nie wspominając o
Mój mąż i ja nigdy jej o nic nie obwinialiśmy. Ale ona ciągle czuła się jak ciężar. Bała się wyjść z pokoju, żeby coś zjeść. Dyskomfort mojej teściowej rósł z każdym dniem.
Wszyscy moi znajomi mówili, że to zły pomysł i że nie powinnam tak często pomagać dorosłym dzieciom. Jednak czułam, że to konieczne. Kiedy moja córka poprosiła mnie, żebym zamieszkała z nimi na tydzień, aby zająć się wnukiem, podczas gdy ona przygotowuje się do egzaminów, zgodziłam się bez wahania. Okazało się, że potrzebowali pomocy w czymś więcej niż tylko opiece nad dzieckiem.
