Moje życie zmieniło się, gdy w wieku 10 lat zdiagnozowano u mnie raka. Walka była trudna, a pandemia COVID-19 tylko ją utrudniła. Jednak dzięki wsparciu rodziny i personelu szpitala, udało mi się przetrwać i przeżyć niezapomniane święta Bożego Narodzenia.
Szukam porady, jak poradzić sobie z udarem mojego męża i wyzwaniami, które przyniósł do naszego życia.
Jestem na skraju wytrzymałości, próbując opiekować się moją starszą mamą. Potrzebuję porady, co robić dalej. Proszę o pomoc!
Postanowiłam rozwinąć dziecko, aby potwierdzić swoje podejrzenia. „Co robisz? Mamy tu kolejkę, a ty wszystkich zatrzymujesz,” protestowała pielęgniarka, gdy rozbierałam niemowlę.
Szukam porady, jak wesprzeć starszą kobietę, która stała się smutna po wizycie córki w szpitalu.
Szukam porad, jak poradzić sobie z możliwością zostania opiekunem mojej teściowej. Każda wskazówka lub doświadczenie będzie bardzo mile widziane!
Czuję się załamany po zobaczeniu reakcji mojej mamy na pobyt w domu opieki. Potrzebuję porady, co robić dalej.
Wszyscy wiedzą, jak trudne jest opiekowanie się chorym człowiekiem. To niezwykle trudne zadanie, nawet jeśli chodzi o bliskiego członka rodziny. Opiekowałam się ojcem mojej synowej, Januszem, przez 8 lat. W zasadzie był dla mnie obcym człowiekiem. Nikt nigdy mi za to nie podziękował, i czuję się głęboko zraniona. Mam na imię Penelopa.
Mam przyjaciółkę o imieniu Klara, która ma 68 lat. Niedawno trafiła do szpitala z powodu udaru, ale nie znam wszystkich szczegółów. Może to być związane z jej wiekiem lub niezdrowym trybem życia (zła dieta, brak ruchu itp.). Jej syn, Łukasz, od kilku lat mieszka w innym województwie, 800 kilometrów dalej. Ma tam swoją rodzinę, żonę i dzieci. Nagle jego matka
W wieku 42 lat, Elżbieta została matką po raz drugi. Wraz z mężem, Wiktorem, byli zachwyceni wiadomością o ciąży. Jednak ich szczęście zostało przyćmione przez społeczne uprzedzenia i nieoczekiwane wyzwania, które ich czekały.
Anna, 47-letnia matka trójki dzieci, dzieli się swoją historią o tym, jak karmiła piersią swojego syna, Gabriela, aż do jego 8. roku życia. Chociaż początkowo była przekonana o słuszności swojej decyzji, Anna teraz wyraża głębokie żale dotyczące wpływu, jaki mogło to mieć na jej syna i rodzinę. Oto jej opowieść o miłości, zaangażowaniu i trudnej drodze do akceptacji podjętych wyborów.
Po latach, w których jej córka zmagała się z niepłodnością, Helena decyduje się zostać matką zastępczą dla Andrzeja, swojej córki. Niosąc własnego wnuka, gest miłości Heleny przybiera dramatyczny obrót, stawiając rodzinie wyzwania w sposób, którego nigdy nie przewidzieli.
