Przez lata znosiłam życie pod dachem mojej teściowej, nieustannie ulegając jej woli. Mój były mąż próbował narzucić się jako głowa rodziny. Teraz, po rozwodzie, manipulują moim synem przeciwko mnie i mojemu nowemu partnerowi.
Nawet teściowie mnie potępili, a moja synowa podziela ich zdanie. Chociaż zawsze dobrze się dogadywaliśmy, wszystko zmieniło się, gdy moja córka znalazła się w trudnej sytuacji.
Bez innych opcji, moja 78-letnia babcia wzięła na siebie odpowiedzialność za opiekę nad moim małym synem. Jako samotna matka i pielęgniarka, zmagam się z poczuciem winy i wyzwaniami związanymi z tą sytuacją.
Mój mąż mnie opuścił, zabierając wszystkie nasze oszczędności, aby kupić sobie mieszkanie i zniknął. Zostałam w wynajmowanym mieszkaniu z naszą sześciomiesięczną córką. Kiedy moja teściowa się o tym dowiedziała, przyszła natychmiast. Myślałam, że będzie mnie wyśmiewać, ale zamiast tego rozkazała: „Pakuj się, ty i dziecko zamieszkacie ze mną.” Próbowałam odmówić, ale to było bardzo trudne.
Niedawno dochodząca do siebie po poważnej operacji starsza kobieta została zmuszona do opieki nad swoim małym wnukiem, podczas gdy jej córka i zięć wyjechali na wakacje. Babcia, wciąż odczuwająca ból i zmagająca się z własnym powrotem do zdrowia, stanęła przed przytłaczającym wyzwaniem.
Szczerze mówiąc, nigdy nie miałam szczególnie bliskiej relacji z moją córką. Od dzieciństwa, Emilia zawsze była bardzo zamkniętym dzieckiem, a ja nigdy nie miałam czasu, aby znaleźć z nią wspólny język, spróbować sprawić, by się otworzyła i zdecydowała się ze mną porozmawiać. Ciężko pracowałam, starając się zapewnić nam obojgu szczęśliwe życie. Jej ojciec opuścił nas, gdy była jeszcze niemowlęciem, i
Od momentu, gdy się poznaliśmy, miałam świetne relacje z moją teściową. Zawsze była gotowa pomóc z dziećmi, a ja myślałam, że to jej wybór. Ale potem odkryłam, że sprawiało jej to dużo stresu.
Z ciężkim sercem przyznajemy, że widzieliśmy naszego wnuka tylko raz, tuż po jego narodzinach. Od tego czasu nasza synowa trzyma nas na dystans, co sprawia, że jesteśmy załamani i odseparowani.
Babcia pilnie prosiła nas o obecność na jej urodzinach w sobotę, nalegając, abyśmy przywieźli naszego malucha. Pomimo młodego wieku mojej córki i wyzwań związanych z podróżowaniem z nią, obiecałam babci, że przyjedziemy.
Po zorganizowaniu wystawnego ślubu dla naszej córki, wyraziła swoje rozczarowanie skromnym prezentem, który jej daliśmy. Uważała, że jako rodzice mogliśmy dać bardziej hojny prezent. Jednak przeoczyła fakt, że pokryliśmy wszystkie koszty jej ekstrawaganckiego ślubu. Jej narzeczony zapłacił tylko za obrączki, a jego rodzice odmówili jakiegokolwiek wkładu.
Mogę spędzać czas z moim wnukiem, ale nie chcę go pilnować 24/7. Nie chcę być sama z Jasiem. Wina leży po stronie żony mojego syna.
Moja mama nie pozwala mi żyć pełnią życia. Płacze przez telefon i jest bardzo zdenerwowana, kiedy nie mogę spędzać z nią całego czasu. Mam 32 lata, jestem mężatką od siedmiu lat i wychowuję dwójkę dzieci. Naturalnie, jestem bardzo zajęta przez większość czasu. Moje najmłodsze dziecko nie jest jeszcze w przedszkolu, ponieważ za każdym razem, gdy próbuję je tam zostawić
