Kiedy nasze córki dorosły, myśleliśmy z mężem, że w końcu będziemy mogli odetchnąć z ulgą. Mieliśmy dwie córki do utrzymania i było to trudne. Oboje pracowaliśmy w fabryce, zarabiając bardzo mało, więc musieliśmy oszczędzać na wszystkim. Byłam dumna, że moje dzieci chodziły do szkoły, która nie była gorsza od szkół dzieci bogatych rodziców. Poświęciliśmy wszystko, aby nasze córki miały to, czego potrzebowały.
Jako matka, zawsze dążę do pokoju i harmonii między moimi dziećmi; jeśli chcą doświadczyć trudów dorosłości, niech spróbują. – „Jacek, Wiktor, na pewno jesteście głodni. Nakryłam do stołu.”
Barbara odpędzała od siebie myśli o niedawnej stracie pracy, skupiając się zamiast tego na wyzwaniach samotnego rodzicielstwa. To był trudny rok, dostosowywanie się do nowej normalności życia. Teraz starała się jak najlepiej równoważyć wymagania poszukiwania pracy z wychowywaniem swojego buntowniczego nastoletniego syna, Adama. Adam, zawsze chętny do udowodnienia swojej niezależności i siły światu, miał historię, którą naprawdę rozumiała tylko jego matka, Barbara.
To powszechna faza, kiedy dzieci w pewnym momencie zaczynają buntować się przeciwko rodzicom. Jednak sposób, w jaki dorośli reagują na brak szacunku, jest kluczowy, aby w porę powstrzymać takie zachowanie. Ta historia bada dynamikę między ojcem a jego córkami, które zaczynają okazywać mu brak szacunku. Pomimo jego próby naprawienia sytuacji jednym zdaniem, nie każda historia prowadzi do rozwiązania.
